بیوگرافی مارلون براندو؛ تنفر تا لحظه مرگ از پدرش و داستان پسر قاتلش

مطلب امروز من به نابغه دنیای فیلم و سینما، مارلون براندو اختصاص دارد. ستاره تکرار نشدنی که خیلی ها معتقدند بزرگترین بازیگر تاریخ سینما به حساب می آید. بازیگری که از زمان شروع کارش تا به امروز هیچ چیز از محبوبیت و معروفیتش کم نشده. با من همراه باشید تا از جزییات زندگی این هنرپیشه پرده برداری کنیم! زندگی واقعی مارلون براندو به قشری بسیار فقیر تعلق داشت. او ثمره ناخوشایندی از یک ازدواج بود و پسری ناخواسته! چالش هایی که او پشت سر گذاشته را کمتر بازیگری تجربه کرده است از پدر قاچاقچی و الکلی اش گرفته تا گروگان گیری پسرش کریستین و زندانی شدن پسرش به جرم قتل! باید با غول های سرمایه دار دنیای پرده های نقره ای می جنگید و قانون ها را می شکست و خودش را ثابت می کرد. راحت بگویم مارلون براندو سخت جان سینمای هالییود است!

مطالب پیشنهادی: بیوگرافی آنتونی هاپکینز

بیوگرافی مارلون براندو و خانواده اش (1920)

مارلون براندو در تاریخ 3 آوریل سال 1924 در اوماها، نبراسکا به دنیا آمد در 1 جولای سال 2004 در سن 80 سالگی بر اثر ابتلا به دیابت و سرطان کبد، ایست قلبی، تنفسی درگذشت. خانواده براندوها تا شش سالگی مارلون همان جا زندگی کردند و نهایتا به ایلینویز نقل مکان کردند. پدر و مادر مارلون هر دو الکلی بودند. البته پدرش فردی بسیار خشن بود و دائما دیگران را مورد آزار قرار می داد. این را هم بگویم که پدرش فروشنده دوره گرد مواد بود. مادرش هم دائما در بارها می گشت و مارلون و خواهرهایش مجبور بودند برای مراقبت از او دائم به این مکان ها بروند. شاید به همین خاطر بود که مارلون تا آخر عمرش از پدرش متنفر بود.

مارلون دو خواهر بزرگتر از خودش داشت؛ ژاکلین و فرانسیس. فرانسیس براندو تبدیل به هنرمندی مشهور و ژاکلین هم هنر پیشه شد. این چهره در برنامه های تلویزیونی یوجین اونیل مانند «هوس زیر درختان نارون» و «عزا برازنده الکترا است» بازی کرده است. البته ژاکلین در فیلم هایی مانند «تعقیب بزرگ» و «مامان جون» هم ایفای نقش کرده است. علاوه بر این در فیلم های مطرحی مانند «آلفرد هیچکاک تقدیم می کند» و «خانه کوچکی در چمنزار» هم نقش آفرینی کرده است. ناگفته نماند که ژاکلین از چهره های مطرح برنامه تلویزیونی «دالاس» بود.

نوجوانی پر چالش مارلون براندو (1940)

 مارلون به علت بی انضباتی از مدرسه اخراج شد. 16 ساله بود که مارلون را به مدسه نظامی شاتوک در مینسوتا فرستادند. درست همان جایی که پدرش را فرستاده بودند. براندو را از آنجا هم اخراج کردند. در نتیجه او به نیویورک رفت تا در کنار خواهرانش که در دانشکده هنر و تئاتر مشغول به تحصیل بودند زندگی کند.

براندو در نیویورک دوره آموزش بازیگری می بیند (1943)

در نیویورک مارلون در استودیویی به نام لی استراسبرگ و در کنار معلم بسیار خوبی به نام استلا آدلر مشغول به آموختن استراتژی های اکتینگ شد. استراتژی هایی که بعد ها منجر به نقش آفرینی های به یادماندنی مارلون براندو شدند. استلا آدلر بود که مارلون را زیر بال و پر خودش گرفت و با حمایت های بی دریغش او را تبدیل به چهره ای جهانی کرد.

ستاره برنامه های تلویزیونی (1944)

یکی از به یاد ماندنی ترین هنرنمایی های مارلون در تلویزیون برنامه «من مادر را به یاد دارم» بود که در سال 1944 پخش شد. پس از این مارلون در «ماشینی به نام هوس» و در نقش استنلی کوالسکی هنرنمایی کرد. او با بازی در این فیلم به کارگردانی تنسی ویلیامز بر سر زبان ها افتاد. پس از این پیشنهادات بسیاری برای بازی در فیلم های سینمایی به او داده می شد. اما مارلون قبول نمی کرد. چون دلش نمی خواست در پروژه های طولانی مدت همکاری داشته باشد.

مطالب پینشهادی: بیوگرافی مورگان فریمن

اولین هنرنمایی مارلون براندو در نقش کهنه سربازی معلول (1950)

اولین نقش آفرینی مارلون براندو در سینما فیلمی بود به نام «مردان» که در سال 1950 اکران شد. او در فیلم نقش کهنه سربازی معلول را بر عهده داشت. برای بازی در این نقش مارلون 1 ماه تمام را در بیمارستان معلولین سپری کرده و برای حرکت از ویلچیر استفاده می کرد.

سه اسکار برای مارلون صف کشیدند (1950)

در سال 1951 مارلون برای بازی در نقش استنلی کوالسکی در فیلم «ماشینی به نام هوس» مورد تمجید منتقدین و تحسین تماشاچیان قرار گرفت. کارگردان این فیلم الیا کازان بود و مارلون برای نقش آفرینی در این فیلم برای اولین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. راه مارلون به همین جا ختم نشد. سال 1952 او در فیلمی به نام «زنده باد زاپاتا» بازی کرد و برای دوم نامزد دریافت جایزه اسکار شد. در سال 1953 هم در فیلمی به نام «ژلیوس سزار» بازی کرد و برای سومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

خلق « در بارانداز» در سال 1955

یکی از شاخص ترین هنر آفرینی های مارلون براندو در فیلم «دربارانداز» و در نقش جنگجویی به نام تری مالوی است. یکی از معروف ترین سکانس های این فیلم سکانسی است که در آن اوا مارین سینت، هم بازی مارلون، دستکشش را روی زمین می اندازد، مارلون آن را از روی زمین بر می دارد و به دست می کند. این سکانس از قبل تمرین نشده بود. کارگردان این فیلم الیا کارزان به طور ناگهانی این صحنه را ضبط و بعد در فیلم از آن استفاده کرد. این نقش مارلون براندو موجب شد او برای اولین بار جایزه آکادمی اواردز را با خود به خانه ببرد.

مطالب پیشنهادی: بیوگرافی کیانو ریوزو

مارلون براندو و همسر هندیش (1957)

اولین همسر مارلون براندو بازیگری هندی بود به نام آنا کاشفی. این دو ستاره در سال 1957 با هم ازدواج کردند. 2 سال بعد هم از یکدیگر جدا شدند. دادگاه سرپرستی فرزند این دو یکی از طولانی ترین جدل های هالیوودی برای گرفتن بچه بوده و در نهایت آنا توانست با پرداخت مبلغ 10000 دلار پسرش کریستیان را از پدر بگیرد. جالب است که بدانید کریستیان در سال 1972 که مارلون در حالی فیلم برداری «آخرین تانگو در پاریس» بود گروگان گرفته شده بود.

مارلون براندو و دومش (1960)

براندو برای بار دوم در سال 1960 با بازیگری به نام مویتا کاستاندا ازدواج کرد. ثمره این ازدواج دو فرزند است به نام های میکو و ربکا این ازدواج هم عمر درازی نداشت.

مارلون براندو و همسر سومش ( 1962)

مارلون براندو در سال 1962 با رقاص 20 ساله ای اهل تاهیتی، تاریتا تریپایا آشنا شد و با او ازدواج کرد. در آن زمان مارلون مشغول فیلم برداری «شورش در بونتی» بود. این زوج 10 سال در کنار هم زندگی کرده و دو فرزند به نام های سیمون و چیِن دارند.

مطالب پیشنهادی: سلبریتی های خارجی که در 2022 جدا شدند

ماجرای گروگان گیری و قتل پسر مارلون براندو

کریستین براندو به عنوان اولین فرزند مارلون براندو افسانه ای، چیزهای زیادی برای اثبات داشت. کریستین به عنوان بزرگترین فرزند از 11 فرزند مارلون و تنها با همسر اولش، هنرپیشه بریتانیایی هندی الاصل، آنا کاشفی، وارث دارایی 20 میلیون دلاری پدرش بود. با شهرت، پول و امتیاز در کنار او، زندگی کریستین می‌توانست شکل دیگری پیش رود. اما ظاهراً تراژدی هر کجا که کریستیان می‌رفت به دنبالش می‌آمد. بر خلاف پدرش که نامش برخی از قدرتمندترین فیلم‌های قرن بیستم را تداعی می‌کند، کریستین بیشتر به خاطر قتل یک مرد و مشارکت در دادگاه قتل دوست دختر سابقش، بانی لی باکلی، شهرت دارد.

کریستین دوران کودکی پرفراز و نشیبی را سپری کرد که با نبرد حضانت، غیبت پدرش و رفتار نا متعادل مادرش مشخص شد که، در یک مقطع زمانی، طبق گزارش‌ها، برنامه ربودن فرزندش را ترتیب داده بود. کریستین پنج سال اول پس از طلاق را با مادرش زندگی کرد، اما “خلق غیرقابل کنترل” مادرش ،آنا کاشفی ناشی از مصرف مواد مخدر و سوء مصرف الکل دلیلی برای قاضی برای لغو حق حضانت او در سال 1964 بود. کریستیان در سال 1972 که مارلون در حالی فیلم برداری «آخرین تانگو در پاریس» بود توسط یک گروه مکزیکی تحت مدیریت مادرش به قصد اخاذی از مارلون براندو گروگان گرفته شده!

کریستین پس از کار به عنوان یک بازیگر کودک و بازی در نقش های کوچک در چهار فیلم در بزرگسالی، تا حد زیادی نتوانست در این صنعت موفقیت کسب کند. تنها دو سال پس از بازی در فیلم مافیایی ایتالیایی “La posta in gioco” (1988)، کریستین دوست پسر خواهرش شاین را با شلیک گلوله کشت و یک روند قضایی بسیار طولانی را طی کرد. دنیای خانواده براندو در 16 مه 1990 زمانی که کریستین براندو داگ درولت، شریک زندگی خواهر ناتنیش را کشت، زیر و رو شد! آن‌ها در خانه مارلون براندو در بورلی هیلز بودند که کریستین به دلیل نگرانی از بدرفتاری با شاین، با درولت پسر 22 ساله درگیر شد. اوایل همان شب، شاین در مورد اقدامات خشونت آمیز دوست پسرش به کریستین صحبت کرده بود و همین موضوع باعث شد بعداً با درولت مقابله کند.

شایِن در آن زمان 8 ماه باردار بود و ادعا کرده بود که داگ درولت، جوان به قتل رسیده از او سو استفاده جنسی می کرده است. البته که بعدها ثابت شد چنین ادهایی دروغ بوده است. شایِن 5 سال بعد و در سن 25 سالگی خودکشی کرد. کریستیان به خاطر قتل یک انسان 5 سال به زندان رفت و در نهایت در سن 49 سالگی به علت ابتلا به عفونت ریه فوت کرد.

مطالب پیشنهادی: بهترین فیلم های درباره خودکشی

دستمزد مارلون براندو برای نقش آفرینی در فیلم «همیشه در فرار» (1960)

مارلون براندو در سال 1960 در فیلمی به نام «همیشه در فرار» که بر اساس نمایشنامه «نزول ارفیوس» به قلم تنسی ویلیامز نوشته شده بود بازی کرد. او برای بازی در این سریال رقم باور نکردنی 1 میلیون دلار دیسمزد گرفت و تبدیل به دومین بازیگری شد که پس از الیزابت تیلور چنین مبلغ بالایی دستمزد می گیرد.

اولین و آخرین کارگردانی مارلون براندو (1961)

مارلون براندو در سال 1961 برای اولین و آخرین بار به آن سوی دوربین فیلم برداری رفته و کارگردان فیلمی به نام «جک یک چشم» شد. البته خودِ براندو و کارل مالدن دو هنرپیشه اصلی در این فیلم هستند. این فیلم شکستی بزرگ برای مارلون براندو بوده و نه تنها فروش خوبی نداشت بلکه 6 میلیون دلار هم برای او هزینه در برداشت.

زنجیره ای از فیلم های مارلون براندویی که با شکست مواجه شد! (1960)

 در دهه 1960 مالون براندو در یک سری فیلم هایی بازی کرد که همگی با شکست مواجه شدند از جمله: «آمریکایی زشت» در سال 1963، «داستان وقت خواب» در سال 1964 و «تعقیب» در سال 1966. بازیگران شاخص دیگری مانند جین فوندا، رابرت ردفورد، و کارگردانان بزرگی مانند آرتور پن هم در این شکست های بزرگ تجاری با براندو سهیم بودند. «تعقیب» یکی از فیلم هایی بود که منتقدان قبولش نداشتند اما گفته شده که بد بازی کردن مارلون بود که منجر به شکست در باقی فیلم ها شد.

حمایت از حقوق مدنی (1963)

مارلون براندو در ماه مارچ سال 1963 در راهپیمایی که حامی حقوق مدنی برای شهروندان و شغل و آزادی عقیده بود شرکت کرده بود. در همین گردهمایی بود که دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور سخنرانی به یادماندنی اش را به نام «من رویایی دارم» در محل «یادگار لینکلن» ارائه دارد.

خرید بهشتی در تاهیتی (1966)

مارلون براندو در سال 1966 عاشق مناطق اقیانوس آرام جنوبی شد و جزیره ای 27000 مایلی به نام تتیاروئا را خریداری کرد. مارلون تا آخر عمرش مالک این جزیره بود. او از جمله بازیگرانی بود که افکار آوانگارد دارند. برای مثال برنامه های زیادی برای این جزیره اش در سر داشت. مثلا اینکه پالت های انرژی خورشیدی در این جزیره داشته باشد، محل اقامتی برای حیوانات وحشی جزیره بسازد، از ساقه گیاهان غذایی قابل مصرف تهیه و دروازه های این جزیره را به روی هنرمندان و متفکران باز کند. تتیاروئا در سال 1983 و در اثر طوفانی شدید آسیب های جبران ناپذیری دید. اما در حال حاضر یکی از دست نخورده ترین اکوسیستم های طبیعی در این جزیره قرار دارد.

بازی بی نظیر مارلون براندو در فیلم «پدرخوانده» (1972)

 پس از شکست های دهه 1960، و در سال 1972، مارلون براندو در یکی از به یادماندنی ترین آثار سینما به نام «پدرخوانده» هنر را به معنای واقعی کلمه بازی کرد! البته استدیوهای هالیوودی و دست اندرکاران این اثر در ابتدا اصلا مایل نبودند بازیگر بدقلقی مانند براندو نقش دون ویتو کورلئونه را بازی کند. اما فرانسیس فورد کاپولا از براندو تستی گرفت و آن چنان مسحور هنرش شد که همه را به استخدام مارلون راضی کرد. در این فیلم ماندگار ستاره ای دیگر همچون آل پاچینو نیز ایفای نقش کرده است.

مطالب پیشنهادی: بیوگرافی آل پاچینو

براندو اسکارش را نپذیرفت (1973)

 مارلون براندو در سال 1973 و برای بازی خیره کننده اش در نقش کورلئونه در «پدر خوانده» برنده جایزه اسکار شد. اما در اقدامی باور نکردنی در مراسم دریافت جایزه اش شرکت نکرد. او به جای خودش بازیگری گمنام از بومیان آمریکا را به روی صحنه فرستاد. ساشین لیتل فثِر به جای مارلون بر صحنه رفت و در میان بهت و حیرت حضار و به نمایندگی از براندو این جملات را بازگو کرد: «من به جای مارلون براندو در مراسم حضور پیدا کردم و باید بگویم که متاسفانه آقای براندو حاضر به پذیرفتن اسکار نیستند. دلیل این امر هم رفتار ناشایست صنعت فیلم و سینما با بومیان آمریکا است … ».

«آخرین تانگو در پاریس»، موفقیتی به توان بی نهایت! (1972)

در سال 1972، براندو و جولیا اشنایدر در فیلمی به نام «آخرین تانگو در پاریس» با هم همبازی شدند. این فیلم به کارگردانی برناردو برتولوچی و تولیدکنندگی آلبرتو گریمالدی بوده و به محض اکرانش غوغا به پا کرد. چرا؟ خب به این خاطر که مارلون براندو، جولیا اشنایدر، آلبرتو گریمالدی و برنالدو برتولوچی در ایتالیا به خاطر به تصویر درآوردن صحنه های غیر اخلاقی و مستهجن به دادگاه کشیده شدند. البته در نهایت بی گناه شناخته شدند و قائله ختم به خیر شد.

پول به جیب زدن فقط برای 15 دقیقه بازی (1978)

جالب است که بدانید، در سال 1978 مارلون براندو در نقش پدر سوپر من و تنها برای 15 دقیقه بازی کرد و 15 میلیون دلار هم دستمزد گرفت.

منزاعه بر سر هیکل مارلون براندو در فیلم «اینک آخرالزمان» (1979)

کارگردان فیلم «اینک آخر الزمان» فرانسیس فورد کاپولا و براندو در حین فیلم برداری این اثر به مشکل برخوردند. کاپولا مدعی بود که مارلون براندو در سکانسی بیش از اندازه چاق به نظر می رسد و براندو این حرف را قبول نداشت. در نهایت مارلون حرف خودش را به کرسی نشاند و تمام این سکانس را در تاریکی گرفتند تا اضافه وزن او به چشم نیاید.

ساخت فیلم سینمایی «نمره» (2001)

مارلون براندو در سال 1990 فیلمی کمدی ساخت به نام «تازه کار». او در این فیلم نقش خود در فیلم «پدر خوانده» را به دنیای طنز وارد و از آن کمدی ساخت. آخرین هنرنمایی مارلون براندو در سال 2001 و در فیلمی به نام «نمره» بوده است. او در این فیلم با رابرت دنیرو و ارداورد نورتون همکاری کرده است. گفته شده که براندو در پشت صحنه این فیلم شلوار نمی پوشید و فیلم برداران را مجبور می کرد تا از او کلوزآپ بگیرند تا پاهای لختش مشخص نشوند.

براندو در سن 80 سالگی فوت کرد (2004)

مارلون براندو در سال های آخر عمرش درگیر دیابت شد و همین موجب شد بینایی چشمانش کم شود. علاوه بر این به سرطان کبد هم مبتلا شد. این چهره سرشناس سینما در تاریخ 1 جولای سال 2004 بر اثر ایست قلبی، تنفسی درگذشت.

آرامگاه مارلون براندو کجاست؟ (2004)

جسد مارلون براندو سوزانده شده و او در حال حاضر دو آرامگاه دارد. اعضای خانواده اش مقداری از خاکستر او را در دره مرگ کالیفرنیا پخش کرده و باقی دیگرش را هم در تاهیتی پخش کردند.

مارلون براندو هم مثل هر کس دیگری بدخواهانی داشته! شکست ها و تراژدی هایی را هم تجربه کرده است. البته براندو تا زمانی بسیار طولانی در مورد زندگی شخصی اش خیلی محتاط بود. تا مدت ها هیچ کس چیزی در مورد او نمی دانست تا اینکه در سال 1994 خودش کتاب بیوگرافی اش را به چاپ رساند. این کتاب با نام «آهنگ هایی که مادم به من یاد داد» شناخته شده و بسیار مورد توجه طرفداران قرار گرفت.

استعداد او در بازیگری با هیچ کس قابل مقایسه نیست. نقش آفرینی های او در قالب شخصیت های استنلی کوالسکی و براور تری مالوی ثابت کرده است که نبوغ این ستاره در دنیای سینما تکرار نشدنی است. براندو سال های سال شخص اول محبوب در سینما بود. اکت های او در چشم مردم و تاریخ سینما ثبت می شد. اما با این وجود خیلی چیزها هست که من و شما و حتی طرفداران پر و پا قرص این چهره از آن خبر نداریم.