متن کامل سوره نور بدون ترجمه و با ترجمه + pdf با فونت درشت

سوره نور بیست و چهارمین سوره قرآن است که در مدینه بر پیامبر نازل شده و 64 آیه دارد. علت نامگذاری سوره نور وجود آیه نور در این سوره است. کلمه نور هفت بار در سوره نور تکرار شده که پنج بار آن در آیه نور (آیه 35 سوره نور) می باشد. حکم لعان در آیات 6 تا 10 سوره نور آمده است. متن سوره نور بدون ترجمه و با ترجمه همراه با فایل پی دی اف pdf و لینک دانلود ترتیل سوره نور صوتی با صدای عبدالباسط در ادامه آورده شده است.

نام سوره	نور
محل نزول	مدنی
شماره سوره	24
تعداد آیات	64
جزء	18

متن سوره نور بدون ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿١﴾ الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلا تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَلْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢﴾ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إلا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُهَا إِلا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذَلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾ وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤﴾ إِلا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٥﴾ وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٦﴾ وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٧﴾ وَیَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٨﴾ وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٩﴾ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ ﴿١٠﴾ إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالإفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الإثْمِ وَالَّذِی تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١١﴾ لَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْرًا وَقَالُوا هَذَا إِفْکٌ مُبِینٌ ﴿١٢﴾ لَوْلا جَاءُوا عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَئِکَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٣﴾ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٤﴾ إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ ﴿١٥﴾ وَلَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَکَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ ﴿١٦﴾ یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٧﴾ وَیُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿١٨﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ﴿١٩﴾ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٢٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَنْ یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢١﴾ وَلا یَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْکُمْ وَالسَّعَةِ أَنْ یُؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَى وَالْمَسَاکِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢٢﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٢٣﴾ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَیَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ ﴿٢٥﴾ الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ أُولَئِکَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یَقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٢٦﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٢٧﴾ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِیهَا أَحَدًا فَلا تَدْخُلُوهَا حَتَّى یُؤْذَنَ لَکُمْ وَإِنْ قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْکَى لَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٢٨﴾ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ مَسْکُونَةٍ فِیهَا مَتَاعٌ لَکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ ﴿٢٩﴾ قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿٣٠﴾ وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الإرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾ وَأَنْکِحُوا الأیَامَى مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٣٢﴾ وَلْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّى یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَالَّذِینَ یَبْتَغُونَ الْکِتَابَ مِمَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ فَکَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْرًا وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی آتَاکُمْ وَلا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَنْ یُکْرِهُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِکْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٣٣﴾ وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَمَثَلا مِنَ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٤﴾ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَلا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الأمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٣٥﴾ فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ ﴿٣٦﴾ رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلاةِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاةِ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالأبْصَارُ ﴿٣٧﴾ لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٣٨﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٣٩﴾ أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ ﴿٤٠﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿٤١﴾ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿٤٢﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالأبْصَارِ ﴿٤٣﴾ یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لأولِی الأبْصَارِ ﴿٤٤﴾ وَاللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى رِجْلَیْنِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى أَرْبَعٍ یَخْلُقُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٤٥﴾ لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٦﴾ وَیَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ یَتَوَلَّى فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَمَا أُولَئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٧﴾ وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٤٨﴾ وَإِنْ یَکُنْ لَهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ ﴿٤٩﴾ أَفِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَنْ یَحِیفَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَنْ یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥١﴾ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٥٢﴾ وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٥٣﴾ قُلْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَیْکُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿٥٤﴾ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٥٥﴾ وَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٥٦﴾ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَلَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٥٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنْکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَالَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاةِ الْفَجْرِ وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیَابَکُمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ وَمِنْ بَعْدِ صَلاةِ الْعِشَاءِ ثَلاثُ عَوْرَاتٍ لَکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَلا عَلَیْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَیْکُمْ بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٨﴾ وَإِذَا بَلَغَ الأطْفَالُ مِنْکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَأْذِنُوا کَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٩﴾ وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللاتِی لا یَرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ وَأَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٦٠﴾ لَیْسَ عَلَى الأعْمَى حَرَجٌ وَلا عَلَى الأعْرَجِ حَرَجٌ وَلا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلا عَلَى أَنْفُسِکُمْ أَنْ تَأْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّى یَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُولَئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٦٢﴾ لا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِینَ یَتَسَلَّلُونَ مِنْکُمْ لِوَاذًا فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٦٣﴾ أَلا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ قَدْ یَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ وَیَوْمَ یُرْجَعُونَ إِلَیْهِ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٦٤﴾

متن و ترجمه سوره نور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
 به نام خداوند بخشنده مهربان

سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَ فَرَضْنَاهَا وَ أَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿۱﴾ 
[این] سوره ای است که آن را [از آسمانِ دانش خود] فرود آوردیم، و [یادگیری معارف و اجرای احکامِ] آن را واجب ساختیم، و در آن آیاتی روشن [و قابل فهم] نازل کردیم تا متذکّرِ [حقایق] شوید «۱»

الزَّانِیَةُ وَ الزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ ۖ وَ لَا تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ وَ لْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۲﴾ 
هریک از زن و مرد زِناکار را صد تازیانه بزنید، و اگر به خداوند و روز قیامت مؤمن هستید نباید دلسوزی دربارۀ آن دو، شما را از [اجرای] قانونِ الهی بازدارد، و باید گروهی از مؤمنان شاهد مجازاتشان باشند «۲»

الزَّانِی لَا یَنْکِحُ إِلَّا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لَا یَنْکِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ ۚ وَ حُرِّمَ ذَٰلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ ﴿۳﴾ 
مرد زِناکار نباید جز با زن زِناکار یا زن مشرک ازدواج کند، و زن زِناکار نباید جز با مرد زِناکار یا مرد مشرک عقد ازدواج ببندد، این [ازدواج] بر مؤمنان حرام شده است «۳»

وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَ لَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۴﴾ 
کسانی که زنان پاکدامن را متّهم [به زِنا] می کنند، سپس [برای ادعای خود] چهار شاهد نمی‌آورند به آنان هشتاد تازیانه بزنید، و هرگز شهادتی را از آنان نپذیرید، اینان همان منحرفان نافرمانند «۴»

إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۵﴾ 
به جز کسانی که بعد از این [کارِ زشت] بازگردند و [مفاسدشان را] اصلاح کنند، [دراین صورت بازگشتشان قبول است؛ زیرا] خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است «۵»

وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۶﴾ 
کسانی که همسران خود را [به زِنا] متّهم می کنند و برای آنان شاهدانی جز خودشان نباشد، پس هرکدام [از آن شوهران] باید [برای اثبات ادعایش] چهار بار شهادت دهد که: سوگند به خدا مسلّماً [در این زمینه] از راست گویان است «۶»

وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿۷﴾ 
و [مرتبۀ] پنجم آنکه [بگوید:] لعنت خدا بر او باد اگر [در این اتّهام بستن] دروغگو باشد «۷»

وَیَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿۸﴾ 
و مجازات از آن زن [که مورد اتّهام قرار گرفته] برداشته می شود درصورتی که چهار بار [بدین گونه] شهادت دهد که: به خداوند سوگند آن مرد دروغگوست «۸»

وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۹﴾ 
و [مرتبۀ] پنجم آنکه [بگوید:] خشم خداوند بر او باد اگر آن مرد [در این اتهام بستن] از راست گویان باشد «۹»

وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ ﴿۱۰﴾ 
چنانچه احسان و مهرورزی خداوند بر شما نبود، و این که خداوند بسیار توبه پذیر و حکیم است، [به بلاها و کیفرهای سختی دچار می شدید ]«۱۰»

إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۚ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَ الَّذِی تَوَلَّیٰ کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۱۱﴾ 
مسلّماً کسانی که آن تهمت بزرگ را [دربارۀ یکی از همسران] پیامبر به میان آوردند گروهی [همدست و همفکر] از [میان] خود شما بودند، آن را شرّی برای خود مپندارید، بلکه برای شما خیر است، برای هر مردی از آنان کیفری است به اندازۀ گناهی که مرتکب شده، و برای آن که بخش عمدۀ آن را بر عهده گرفته عذابی بزرگ است «۱۱»

لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْرًا وَ قَالُوا هَٰذَا إِفْکٌ مُبِینٌ ﴿۱۲﴾ 
چرا مردان و زنان باایمان هنگامی که آن [تهمت بزرگ] را شنیدند [نسبت به آن شخص پاکدامن که چون خودِ آنان اهل ایمان بود،] در قلب و باطن خود نیک اندیشی نکردند و نگفتند: این تهمتی آشکار [از سوی منافقان] است؟«۱۲»

لَوْلَا جَاءُوا عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَٰئِکَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿۱۳﴾ 
چرا بر آن [تهمت] چهار شاهد نیاوردند؟ پس چون شاهدان را نیاوردند مسلّماً خودِ آنان نزد خداوند محکوم به دروغ گویی اند «۱۳»

وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۱۴﴾ 
اگر احسان و مهربانی خداوند در دنیا و آخرت بر شما نبود مسلّماً به سبب واردشدنتان در آن [تهمت بزرگ]، عذاب سختی به شما می رسید «۱۴»

إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ ﴿۱۵﴾ 
[در همان] زمانی که آن [تهمت] را زبان به زبان [از یکدیگر] می گرفتید و با دهان هایتان چیزی که هیچ علمی به آن نداشتید می گفتید، و آن را [کاری] سبُک و ناچیز می پنداشتید درحالی که نزد خداوند، [امری] بزرگ بود «۱۵»

وَ لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَکَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ ﴿۱۶﴾ 
چرا وقتی آن را شنیدید نگفتید به هیچ وجه بر ما جایز نیست که به این [تهمتِ بزرگ] زبان بگشاییم، شگفتا این بُهتانی بزرگ است!«۱۶»

یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۱۷﴾ 
خداوند شما را چنانچه مؤمن هستید اندرز می دهد که هرگز مانند آن را [در حق کسی] تکرار نکنید «۱۷»

وَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ ۚ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۱۸﴾ 
خداوند آیاتی را [در این سوره که مشتمل بر احکام و قوانین است] برای شما بیان می کند، و خدا دانا و حکیم است «۱۸»

إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ ۚ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿۱۹﴾ 
همانا کسانی که دوست دارند کارهای بسیار زشت در بین اهل ایمان شایع شود عذاب دردناکی در دنیا و آخرت خواهند داشت، خداوند [آثار و عاقبت چنین اعمالِ ناپسندی را] می داند و شما نمی دانید «۱۹»

وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿۲۰﴾
 چنانچه احسان و رحمت خداوند بر شما نبود و این که خداوند بسیار مهرورز و مهربان است، [به بلاها و کیفرهای سختی دچار می شدید] «۲۰»

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ وَ مَنْ یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْکَرِ ۚ وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَکَیٰ مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَٰکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ ۗ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۲۱﴾
 ای مؤمنان! از گام های شیطان پیروی نکنید، هرکس از گام های شیطان پیروی کند [در دنیا و آخرت دچار خسارت می شود؛ زیرا] شیطان به گناه آشکار و کارهای ناپسند فرمان می دهد، و اگر احسان و مهربانی خداوند بر شما نبود هرگز اَحدی از شما [از هیچ گناهِ آشکار و پنهان] پاک نمی ماند [و به رشد و صلاح نمی رسید،] ولی خداوند هرکه را بخواهد [درصورتی که با شیطان مخالفت کند] پاک می کند و خداوند شنوا و داناست «۲۱»

وَ لَا یَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْکُمْ وَ السَّعَةِ أَنْ یُؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَیٰ وَ الْمَسَاکِینَ وَ الْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ۖ وَ لْیَعْفُوا وَ لْیَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ ۗ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۲۲﴾ 
از شما کسانی که دارندۀ ثروت و گشایش [در زندگی] هستند، نباید سوگند یاد کنند که از انفاق [مال] به خویشان و تهیدستان و مهاجران در راه خداوند [به سبب لغزش های گذشتۀ آنان] دریغ ورزند، باید [به عنوان وظیفۀ الهی، لغزش های همۀ آنان را] عفو کرده، و گذشت کریمانه نمایند، آیا دوست ندارید خداوند شما را بیامرزد؟ [پس عفوو گذشت را انتخاب کنید] خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است «۲۲»

إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۲۳﴾ 
همانا کسانی که زنان پاکدامنِ باایمان را که [در خود هیچ نوع آلودگی] احساس نمی کنند متهم [به زِنا] کنند لعنت شده در دنیا و آخرت اند و برای آنان عذابی بزرگ است «۲۳»

یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾ 
[عذاب بزرگ در] روزی که زبان ها و دست ها و پاهایشان بر ضد آنان به گناهانی که همواره مرتکب می شدند گواهی می دهند «۲۴»

یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَ یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ ﴿۲۵﴾ 
در آن روز خداوند کیفری که براساس حق [و به دور از هر ستمی] است به طورکامل به آنان می دهد، و خواهند دانست که خداوند همان حقِ آشکار است «۲۵»

الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَ الْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ ۖ وَ الطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَ الطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ ۚ أُولَٰئِکَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یَقُولُونَ ۖ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿۲۶﴾
 زنان پلید برای مردان پلید، و مردان پلید برای زنان پلیدند، و زنان پاک ویژۀ مردان بی گناه، و مردان پاک مخصوص زنان پاکند، پاکان از سخنان ناروایی که تهمت زنندگان دربارۀ آنان می گویند [بی گناه و] برکنارند، برای آنان آمرزش و رزق با ارزشی است«۲۶»

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّیٰ تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلَیٰ أَهْلِهَا ۚ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿۲۷﴾ 
ای مؤمنان! به خانه هایی که خانه های شما نیست جز با [اجازه و] آشنایی دادن وارد نشوید، و [هنگام ورود] بر اهل آن خانه ها سلام کنید، [رعایت] این [امورِ اخلاقی] برای شما بهتر است تا همواره [در موردآداب اسلامی و انسانی] هشیار باشید «۲۷»

فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِیهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّیٰ یُؤْذَنَ لَکُمْ ۖ وَ إِنْ قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا ۖ هُوَ أَزْکَیٰ لَکُمْ ۚ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿۲۸﴾ 
چنانچه کسی را در آن خانه ها نیافتید وارد آن ها نشوید مگر این که به شما اجازه دهند، و اگر به شما بگویند: بازگردید! [لازم است] بازگردید که این [بازگشتن] برای شما [کاری] پاکیزه تر است، خداوند به آنچه انجام می دهید داناست «۲۸»

لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ مَسْکُونَةٍ فِیهَا مَتَاعٌ لَکُمْ ۚ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا تَکْتُمُونَ ﴿۲۹﴾ 
بر شما گناهی نیست که به خانه های غیر مسکونی که در آن ها متاع [و سودی] دارید وارد شوید، خداوند آنچه را آشکارا انجام می دهید و آنچه را پنهان می دارید می داند «۲۹»

قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَزْکَیٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿۳۰﴾ 
به مردان مؤمن بگو دیده [از نگاه به نامحرمان] فرونهند، و غریزه جنسی خود را پاک نگهدارند، این برای آنان پاکیزه تر است، مسلّماً خداوند به آنچه انجام می دهند آگاه است «۳۰»

وَ قُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَیٰ جُیُوبِهِنَّ ۖ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَیٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ ۚ وَ تُوبُوا إِلَی اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۳۱﴾ 
و به زنان باایمان بگو دیده [از نگاه به نامحرمان] فرونهند، و غریزه جنسی خود را پاک نگهدارند، و زینت های خود را [چون لباس های قابل توجهِ نامحرمان، وگردن بند و دست بند که زیر چادر و تن پوش هاست] آشکار نکنند، مگر آنچه [به طور متعارف] آشکار است [مانند: گِردی صورت، و دست ها تا مچ، و روی پاها.] و باید مقنعه های خود را [برای پوشیده ماندنِ گردن و سینه،] به روی گریبان هایشان بیندازند، و زینت های خود را آشکار نکنند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدرانِ شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران شوهرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان [هم کیش]شان، یا بردگانِ زرخریدشان، یا مردان خدمت کاری که احساسی به مسائل جنسی ندارند، یا اطفالی که به هیجان غریزۀ جنسی و سنّ تمیز نرسیده اند. و [زنان] نباید پاهایشان را [به وقت راه رفتن به گونه ای] به زمین بزنند که زینت هایی که پنهان می دارند [توسط نامحرمان] شناخته شود، ای مؤمنان! همگی به سوی خداوند با

وَ أَنْکِحُوا الْأَیَامَیٰ مِنْکُمْ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَ إِمَائِکُمْ ۚ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿۳۲﴾ 
بی همسران [از مرد و زن] و غلامان و کنیزانِ شایستۀ خود را همسر دهید، اگر تهیدست و نیازمند باشند خداوند از احسانِ خود آنان را بی نیاز می کند، خداوند بسیار عطاکننده و داناست «۳۲»

وَ لْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لَا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّیٰ یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَ الَّذِینَ یَبْتَغُونَ الْکِتَابَ مِمَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ فَکَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْرًا ۖ وَ آتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی آتَاکُمْ ۚ وَ لَا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَی الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَ مَنْ یُکْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِکْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۳۳﴾ 
کسانی که [زمینۀ] ازدواجی نمی یابند لازم است پاکدامنی پیشه کنند تا [زمانی که] خداوند از احسانِ خود آنان را توانگر سازد، و کسانی از بردگانتان که درخواست بازخرید خود را [با دادن قیمتشان برای آزاد شدن] دارند، چنانچه در آنان شایستگی سراغ دارید بازخریدشان کنید، و چیزی از مال خدا را که به شما عطا کرده است به آنان بدهید، و کنیزان خود را که می خواهند پاکدامن بمانند برای به دست آوردن متاع [ناچیز و] زودگذر زندگی دنیا مجبور به زِنا نکنید، و هرکه آنان را مجبور [به زِنا] کند یقیناً خداوند پس از مجبورشدنشان [نسبت به آنان] بسیار آمرزنده و مهربان است «۳۳»

وَ لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَ مَثَلًا مِنَ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ ﴿۳۴﴾ 
همانا آیاتی روشنگر و سرگذشتی از آنان که پیش از شما درگذشتند، و پندی برای پرهیزگاران به سوی شما فرستادیم«۳۴»

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لَا شَرْقِیَّةٍ وَ لَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُورٌ عَلَیٰ نُورٍ ۗ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۳۵﴾ 
خداوند نور آسمان ها و زمین است، مَثَل نورش مانند چراغدانی است که در آن چراغی پُرفروغ است، [و آن] چراغ در میان قندیلی بلورین است که آن قندیلِ بلورین گویی ستارۀ درخشانی است، [و آن چراغ با روغنی] افروخته می شود [که] از درختِ پُرخیر و برکت زیتونی [گرفته شده] که نه شرقی است و نه غربی، [و] روغنِ آن [از پاکی و صافی] نزدیک است روشنی دهد گرچه آتشی به آن نرسیده باشد، نوری است بر فراز نوری، خداوند هرکس را بخواهد به سوی نورش هدایت می کند، خداوند برای مردم مَثَل ها می زند [تا حقایق را بفهمند]، و خداوند به همه چیز داناست «۳۵»

فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ ﴿۳۶﴾ 
[این نور] در خانه هایی [است] که خداوند اِذن داده [شأن و منزلت آن ها] رفعت یابد، و نامش در آن ها یاد شود، در آن [خانه ها] همواره صبح و شام او را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند «۳۶»

رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ إِقَامِ الصَّلَاةِ وَ إِیتَاءِ الزَّکَاةِ ۙ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصَارُ ﴿۳۷﴾ 
انسان هایی [شایسته ] که تجارت و دادوستد از یاد خدا و خواندن نماز و پرداخت زکات بازشان نمی دارد، پیوسته از روزی که دل ها و دیده ها در آن زیرورو می شود می ترسند «۳۷»

لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَ یَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَ اللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿۳۸﴾
 [اعمال و احوالشان همواره چنین است] تا خداوند آنان را بر پایۀ نیکوترین عملی که انجام داده اند پاداش دهد، و از احسانش بر آنان بیفزاید، و خداوند به هرکه بخواهد بی حساب روزی می دهد «۳۸»

وَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّیٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَ وَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَ اللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿۳۹﴾ 
دست آوردهای کافران مانند سرابی در کویر است که شخص تشنه آن را آب می پندارد، نهایتاً چون به آن رسد آن را چیزی نیابد، و خدا را در قیامت نزد آن [دست آوردهای سراب وار] حاضر خواهد یافت که کیفرش را به طورکامل خواهد داد، خداوند حسابرسی سریع است «۳۹»

أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا ۗ وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ ﴿۴۰﴾ 
یا مانند تاریکی هایی است در دریایی عمیق که همواره موجی آن را می پوشاند، و بالای آن موجی دیگر است، و بر فراز آن موج ابری قرار گرفته است، تاریکی هایی است برخی بالای برخی دیگر، [آن قدر تاریک که] هرگاه دستش را بیرون آورد ممکن نیست آن را ببیند، آری کسی که خداوند نوری برای او قرار نداده باشد هیچ نوری برای او نیست «۴۰»

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّیْرُ صَافَّاتٍ ۖ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَ تَسْبِیحَهُ ۗ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿۴۱﴾ 
[ای انسان!] آیا ندانسته ای که هرکه در آسمان ها و زمین است، و نیز پرندگانِ بال گشوده، خدا را [با تسبیح گفتن از هر عیب و نقصی] پاک و مبرّا می دارند؟ یقیناً هریک به نماز و تسبیح خود آگاه است، و خداوند به آنچه انجام می دهند داناست «۴۱»

وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۖ وَ إِلَی اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿۴۲﴾ 
مالکیت و فرمانروایی آسمان ها و زمین فقط در سیطرۀ خداوند است، و بازگشت همه به سوی خداست «۴۲»

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَامًا فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ ۖ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ ﴿۴۳﴾ 
آیا ندانسته ای که خداوند ابری را می رانَد، آن گاه بین [اجزای] آن پیوند برقرار می کند، سپس آن را متراکم می سازد؟ در نهایت می بینی که از لابه لای آن باران بیرون می آید، و از آسمان از کوه هایی از ابرِ منجمدشده تگرگی فرومی ریزد، پس آسیب آن را به هرکه بخواهد می رساند، و از هرکه اراده کند برطرف می سازد، نزدیک است درخشندگی برقش [بینایی] چشم را از بین ببرد «۴۳»

یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ ﴿۴۴﴾ 
خداوند شب و روز را جابه جا می کند، به یقین در این [کار] عبرتی است برای صاحبان بصیرت «۴۴»

وَ اللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَیٰ بَطْنِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَیٰ رِجْلَیْنِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَیٰ أَرْبَعٍ ۚ یَخْلُقُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۴۵﴾
 خداوند هر جنبنده ای را از آبی [چون نطفه] آفرید، پس گروهی از آنان [جاندارانی هستند که] بر شکمشان می خزند، و برخی از آنان بر روی دو پا و بعضی بر روی چهار پا راه می روند، خداوند آنچه را بخواهد می آفریند، مسلّماً خداوند بر هر کاری تواناست «۴۵»

لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ ۚ وَ اللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَیٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۴۶﴾ 
همانا آیاتی روشنگر نازل کردیم، و خدا هرکه را بخواهد به راه راست هدایت می کند«۴۶»

وَ یَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنَا ثُمَّ یَتَوَلَّیٰ فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِکَ ۚ وَ مَا أُولَٰئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿۴۷﴾ 
[همواره منافقان] می گویند: ما به خداوند و پیامبر [اسلام] ایمان آورده و در مقام اطاعت برآمده ایم. آن گاه گروهی از آنان بعد از این [اقرار] رویگردان می شوند، آنان [از روی صِدق و راستی] مؤمن نیستند «۴۷»

وَ إِذَا دُعُوا إِلَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿۴۸﴾ 
چون به سوی خداوند و رسولش دعوت شوند تا بینشان [در مورد آنچه اختلاف دارند] داوری کند، به ناگاه گروهی از آنان [از آمدن نزد پیامبر برای این که داوری عادلانه را به سود خود نمی دانند] روی برمی تابند «۴۸»

وَ إِنْ یَکُنْ لَهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ ﴿۴۹﴾ 
و اگر [داوری] به سود آنان باشد مطیعانه به سویش می آیند «۴۹»

أَفِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَنْ یَحِیفَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ رَسُولُهُ ۚ بَلْ أُولَٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿۵۰﴾ 
آیا در دل آنان بیماری [شدیدی از نفاق] است، یا [در حقانیت اسلام و پیامبر] دچار تردید ند، یا می ترسند که خدا و رسولش به آنان [در داوری] ستم کنند؟ [چنین نیست،] بلکه یقیناً خود ستمکارند «۵۰»

إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَنْ یَقُولُوا سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا ۚ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۵۱﴾
 گفتۀ مؤمنان هنگامی که به سوی خدا و رسولش دعوت شوند تا بینشان داوری کند [فقط] این است که می گویند: [با گوشِ قبول] شنیدیم و اطاعت کردیم. و اینانند که [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروزند «۵۱»

وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَخْشَ اللَّهَ وَ یَتَّقْهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿۵۲﴾ 
که از خدا و رسولش اطاعت کنند، و از خدا [بترسند و از محرّماتش] بپرهیزند کامیابند «۵۲»

وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیَخْرُجُنَّ ۖ قُلْ لَا تُقْسِمُوا ۖ طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۵۳﴾ 
با سخت ترین سوگندهایشان به خداوند سوگند خوردند که اگر به آنان [برای بیرون رفتن از خانه و اموالشان به سوی جهاد] فرمان دهی حتماً بیرون می روند، بگو: سوگند نخورید، [آنچه از شما توقع می رود] اطاعت پسندیده [است]، مسلّماً خداوند به آنچه انجام می دهید آگاه است «۵۳»

قُلْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ ۖ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَ عَلَیْکُمْ مَا حُمِّلْتُمْ ۖ وَ إِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا ۚ وَ مَا عَلَی الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿۵۴﴾ 
بگو: از خدا و رسول [در همۀ امور] اطاعت کنید، پس اگر رویگردان شوید [زیانی متوجه پیامبر نخواهد شد؛ زیرا] بر او فقط مسئولیت [تبلیغ و پیام های خدا است] که برعهده اش نهاده شده، و بر شما [هم] مسئولیت [انجام تکالیفی است] که بر عهده تان گذارده اند، اگر از او اطاعت کنید هدایت می یابید، و برعهدۀ این پیامبر جز رساندن آشکار [پیام وحی] نیست «۵۴»

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَیٰ لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا ۚ وَ مَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۵۵﴾ 
خداوند به کسانی از شما که مؤمنند و کارهای شایسته انجام داده اند وعده داده که حتماً آنان را در زمین جانشین [اقوامِ به هلاکت رسیده] کند، همان گونه که پیشینیانِ آنان را جانشین [دیگران] گردانید، و به یقین، دینشان را که برای آنان پسندیده به سودشان استوار و پابرجا کند، و حتماً ترس آنان را [از دشمنان] به امنیت تغییر دهد، [این در حالی است که] مرا می پرستند، [و] چیزی را شریک من قرار نمی دهند، آنان که پس از این [نعمت های ویژه] ناسپاسی ورزند البته منحرف و نافرمانند «۵۵»

وَ أَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّکَاةَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿۵۶﴾ 
نماز را [با شرایط ویژه اش] بخوانید و زکات بپردازید و از پیامبر اطاعت کنید تا مورد رحمت قرار گیرید «۵۶»

لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ ۚ وَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ وَ لَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿۵۷﴾ 
هرگز گمان مکن که کافران می توانند در زمین عاجزکنندۀ [خدا] باشند [تا از دسترس قدرتش بیرون روند]، جایگاهشان آتش است و هرآینه آتش عاقبت بدی است «۵۷»

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنْکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَ الَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ۚ مِنْ قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ حِینَ تَضَعُونَ ثِیَابَکُمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ وَ مِنْ بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاءِ ۚ ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَکُمْ ۚ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَ لَا عَلَیْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ ۚ طَوَّافُونَ عَلَیْکُمْ بَعْضُکُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ ۗ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۵۸﴾ 
ای مؤمنان! بردگانتان، و کسانی از شما که به بلوغ نرسیده اند باید در سه وقت از شما [برای ورود به اطاق ویژه خلوتتان] اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، و هنگام نیمروز که لباس هایتان را درمی آورید، و بعد از نماز عشا، [این زمان ها] سه زمان خلوت شما است، در غیر این سه زمان بر شما و آنان باکی نیست [که بی اجازه وارد شوند؛ زیرا] آنان همواره نزد شما در رفت وآمدند، و با یکدیگر نشست وبرخاست دارید، این گونه، خداوند احکام [خود] را برای شما توضیح می دهد، و خداوند دانا و حکیم است «۵۸»

وَ إِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنْکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَأْذِنُوا کَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ ۗ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۵۹﴾ 
هنگامی که کودکانتان به بلوغ رسیدند باید [برای ورود به اطاق ویژه و خلوتتان] اجازه بگیرند، همان گونه که بزرگسالان پیش از آنان [در آن شرایط خاص] اجازه می گرفتند، خداوند بدین گونه احکامش را برای شما بیان می کند، خداوند دانا و حکیم است «۵۹»

وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِی لَا یَرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ ۖ وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ ۗ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۶۰﴾ 
بر زنان سال خورده ای که امید ازدواج را از دست داده اند باکی نیست که پوشش خود را درصورتی که با زیور[شان] قصد خودآرایی نداشته باشند کنار بگذارند، البته پوشش و حجاب برای آنان بهتر است، خداوند شنوا و داناست «۶۰»

لَیْسَ عَلَی الْأَعْمَیٰ حَرَجٌ وَ لَا عَلَی الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لَا عَلَی الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَ لَا عَلَیٰ أَنْفُسِکُمْ أَنْ تَأْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالَاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ ۚ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا ۚ فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَیٰ أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۶۱﴾ 
بر نابینا و لَنگ و بیمار و خودِ شما باکی نیست که [بدون اجازه] از [غذاهای] خانه هایی که ذکر می شود بخورید: خانه های خودتان، یا پدرانتان، یا مادرانتان، یا برادرانتان، یا خواهرانتان؛ یا عموهایتان، یا عمه هایتان، یا دایی هایتان، یا خاله هایتان؛ یا مکان هایی که کلید آن ها در اختیار شماست، یا [خانه های] دوستتان، بر شما باکی نیست که دسته جمعی یا جدا جدا [غذا] بخورید. چون به خانه ها[یی که ذکر شد] وارد شدید بر یکدیگر سلام کنید که [درودی] است از سوی خداوند، درودی پُرخیر و پسندیده، خداوند احکام [خود] را این گونه برای شما بیان می کند تا بیندیشید «۶۱»

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَیٰ أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّیٰ یَسْتَأْذِنُوهُ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ۚ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۶۲﴾
 جز این نیست که مؤمنان آنانند که به خدا و پیامبرش ایمان دارند، و چون برای کار مهمی حضور پیامبر باشند بی اجازۀ او [از نزدش] نمی روند، به راستی کسانی که [برای رفتن] از تو اجازه می گیرند آنان به خدا و رسولش مؤمنند، هنگامی که برای برخی کارهایشان از تو اجازه می خواهند به هرکدام که خواستی اجازه بده! و برای آنان از خداوند آمرزش بخواه! که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است «۶۲»

لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا ۚ قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِینَ یَتَسَلَّلُونَ مِنْکُمْ لِوَاذًا ۚ فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۶۳﴾
 دعوت پیامبر را به خاطر حضورتان در محضرش [برای کارهای مهم و امور اجتماعی] مانند دعوت [خودتان] از یکدیگر قرار ندهید [؛ زیرا پاسخ به دعوت او بر شما واجب است]، خداوند کسانی از شما را که با پنهان شدن [پشت سر دیگران]، [از نزد پیامبر] بیرون می روند می شناسد، پس باید کسانی که نسبت به فرمانش مخالفت می کنند از این که بلایی [در دنیا] یا عذابی دردناک [در آخرت] به آنان برسد برحذر باشند «۶۳»

أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۖ قَدْ یَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ وَ یَوْمَ یُرْجَعُونَ إِلَیْهِ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۗ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۶۴﴾ 
آگاه باشید! که آنچه در آسمان ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، مسلّماً آنچه را که شما [از حالات، نیات و اعمال] بر آن هستید می داند، و به روزی که برای حسابرسی به سوی او بازشان می گردانند و آنان را به آنچه انجام داده اندخبر می دهد، آگاه است و خداوند به هرچیزی داناست «۶۴»

متن سوره نور پی دی اف pdf

دانلود سوره نور صوتی با صدای عبدالباسط با کیفیت بالا

خواص، برکات و فضیلت خواندن سوره نور

برای درد چشم مفید است.

برای بازگشت شخص غایب خواندن و نوشتن سوره نور سفارش شده است.

اگر سوره نور را قبل از خواب بخوانید خواب های نیکو می بینید.

یکی از آیه های قران برای بچه دار شدن آیه 35 سوره نور است که به آیه نور معروف است.

سوره نور همچنین یکی از سوره هایی که برای شادی روح اموات خوانده می شود می باشد.