آیا عشق افسردگی را درمان می کند!؟

بسیاری از ما دوست داریم به خواص جادویی عشق ایمان داشته باشیم. عشق می تواند احساس جادویی را به ویژه هنگامی که شما در حال سقوط هستید را به وجود بیاورد. در واقع برخی از مطالعات نشان داده اند که عمل فروتنی در عشق می تواند همان احساس غم انگیز را به عنوان استفاده از کوکائین ایجاد کند. مواد شیمیایی تقویت کننده مانند دپامین، اکسیتوسین، آدرنالین و واپرسسیون آزاد می شوند. عشق باید یک عامل بسیار قدرتمند باشد تا قادر به تغییر شیمی در بدن ما باشد. عشق مادر همراه با آدرنالین توانایی ظاهرا فوق العاده انسان را دارد. همانطور که در نیویورک تایمز گزارش شده است، تحقیقات نشان داده است که احساسات عاطفی شدید می تواند درد فیزیکی را از بین ببرد. محققان در این مطالعه دانشگاه استنفورد دریافتند که شرکت کنندگان در مطالعه یک عکس که از یک دوست داشتند، درد متوسط را تقریبا 40 درصد و درد شدید را تا 15 درصد کاهش دادند.

بنابراین اگر عشق می تواند تمام این چیزهای شگفت انگیز را انجام دهد، آیا می تواند باعث درمان افسردگی شود؟

به من احترام می گذارد، اما فکر من این است که عشق، به خودی خود، نمی تواند افسردگی را درمان کند. من آن را دوست ندارم از دست بدهم زیرا پس از آن افسردگی و سایر اختلالات روحی حذف می شود. ما می توانیم به سادگی از بیماری روانی دور شویم. و بسیاری از ما در این راه از تفکر گرفتار شدیم. فقط در مورد بسیاری از سوالات و نکات جالب که ما از دوست دختر و دوست پسر خود دریافت می کنیم و همچنین به عنوان همسر یک دوست متاهل افسرده خود در می یابیم.

ما نفرت داریم که عزیزمان را که افسرده و رنج آور هستند را ببینیم، بنابراین تصور می کنیم که ما می توانیم آن را فقط با دوست داشتن شخص از افسردگی خود درمان کنیم. این فانتزی است که بسیاری از ما دوست داریم باور کنیم اما به سادگی درست نیست. گاهی اوقات عشق به اندازه کافی نیست.

در اینجا فقط برخی از تله های عاطفی که برای خودمان تعیین می کنیم، زمانی که اعتقاد داریم عشق می تواند افسردگی را درمان کند را بیان می کنیم:

ما فکر می کنیم چیزهایی مانند: “اگر من (دوست پسر، دوست دختر یا همسر) واقعا عاشقش بودم، افسرده نمی شدم. عشق مخالف افسردگی نیست. هنوز هم می توانید احساس عشق و احساس افسردگی کنید، اما زمانی که توانایی خود را افسرده می کنید برای بیان عشق ممكن است دچار اختلال شوید.
ما ممکن است مسئولیت سلامتی ذهنی عزیزمان را در توانایی خود به اندازه کافی دوست داشته باشیم. وقتی این کار را می کنیم ما رشد و مسئولیت دوستدارمان را برای کمک به خود منع می کنیم.
زمانی که درمان عشق ما کار نمی کند، ممکن است احساس ناراحتی و ناامیدی داشته باشیم. ما ممکن است خودمان ارزش خود را برای عدم توانایی افسردگی شریک زندگی مان، کم کنیم. این اقدام در تلاش برای درمان اختلال خلقی فرد میتواند رابطه را از بین ببرد.
به جای تمرکز کردن بر روی بودن با این فرد از طریق این زمان بد، ما ممکن است تمام انرژیهایمان را به تلاش برای تغییر آنها تبدیل کنیم. عشق در مورد دستیابی به یک نتیجه مطلوب نیست. دوست داشتن یک فرد افسرده مانند یک پروژه آخر هفته نیست!!
در برخی موارد، تمایل به درمان دوست پسر افسرده، دوست دختر یا همسرش، مشکلات ارتباطی مهم را پوشش می دهد. این یک سوال رایج در سایت ما است که بپرسد «اگر من با دوست داشتن افسردگی خود را بهبود می بخشم دوباره افراد را دوست خواهم داشت؟» در برخی موارد، رابطه خود می تواند یک استرسور باشد که باعث افسردگی می شود. بعضی از افرادی که دچار افسردگی هستند، ممکن است به دلیل دشوار پذیرفتن یک رابطه، به طوری که آنها بتوانند درمان شوند و رشد کنند، مبتلا شوند.

شاید ما با سوال اشتباه شروع کردیم. به جای پرسیدن، “آیا می توانم افسردگی را درمان کنم؟” شاید ما باید بپرسیم “آیا می توانم عشق و حمایت از شریک افسرده را موفقیت آمیز بدانم؟” پاسخ به سوال دوم بیهوده است. اعمال ساده عشق مانند گوش دادن بدون قضاوت یا تشویق ملایم می تواند شگفتی هایی برای کسی که رنج می برد را انجام دهد. فقط دانستن اینکه کسی که مراقبت می کند می تواند فرد را با افسردگی امیدوار کند که امیدوار باشد که عشق را از دست ندهد. شاید بزرگترین ترس کسی که افسرده است این است که آنها دیگر دوست داشته نشوند. نشان می دهد که شما هنوز مراقبتی از وجود افسردگی پایه و اساس محکم از عشق بی قید و شرط هستید و این یک کاتالیزور برای بهبود است.