طرز برخورد با کودکی که کتک می زند

عموماً از کودکان نوپا انتظار داریم برخی رفتارهای پرخاشگرانه را تجربه کنند. در این مرحله بچه‌ها تمایل دارند به بیان فیزیکی خود متوسل شوند، فقط به این دلیل که هنوز مهارت‌های زبانی برای بیان خود ندارند. به عنوان مثال، هل دادن یک همسال در زمین بازی را می توان عادی تلقی کرد. ما لزوماً آن را پرخاشگری نمی نامیم مگر اینکه بخشی از یک الگو باشد. تا زمانی که کودک به اندازه کافی بزرگ شود که مهارت های کلامی برای برقراری ارتباط با احساسات خود را داشته باشد. در حدود سن 7 سالگی بروز رفتار های پرخاشگرانه فیزیکی باید کاهش یابد. اگر این اتفاق نمی افتد، وقت آن است که نگران باشید، به خصوص اگر فرزند شما خود یا دیگران را در معرض خطر قرار می دهد یا مرتباً به اموال آسیب می رساند. ما در ادامه این مطلب به بیان طرز صحیح برخورد با کودکی که کتک می زند می پردازیم.

در صورت تمایل از مطالب مرتبط همچون رفتار صحیح با کودکی که مادرش فوت کرد و رفتار مناسب با کودک لجباز نیز بازدید نمایید.

با کودکی که کتک می زند چگونه برخورد کنیم؟

بدیهی است کودکی که همبازی خود را کتک می زند می تواند باعث ناراحتی، شرمساری و عصبانی والدین خود شود. بسیاری از والدین نگران هستند که پرخاشگری فرزندشان به دلیل الگو برداری از رفتار آنها باشد. اما اکثر بچه ها در یک سنی کتک می زنند. روشی که شما در مقابل کتک زدن کودکتان در پیش می گیرید می تواند به آرامش او کمک کند. برای اینکه بدانید با کودکی که کتک میزند چگونه رفتار کنید، باید در ابتدا ریشه و دلیل پرخاشگری او را بیابید.

دلایلی که کودکان کتک می زنند چیست؟

دلایل مختلفی وجود دارد که چرا بچه ها والدین و همبازی خود را می زنند. گاهی اوقات آنها به دلیل نداشتن مهارت مدیریت احساسات و بیان آنها به شیوه ای قابل قبول تر از نظر اجتماعی به کتک زدن متوسل می شوند. آنها ممکن است قادر به بازگو کردن مشکلات نباشند و بدون فکر کردن به عواقب یا راه های دیگر برای برآوردن نیازهای خود والدین خود را کتک می زنند.

کتک زدن کودک شما می تواند به عنوان یک ابزار برای رسیدن به خواسته او باشد. گاهی اوقات بچه ها در تلاش برای رسیدن به مسیر خود کتک می زنند. کودکی که وقتی مادرش به او نه می‌گوید کتک می‌زند، شاید به این امید که پرخاشگری او نظر مادرش را تغییر دهد. در ادامه به نحوه برخورد با کودکی که کتک می زند می پردازیم.

طرز برخورد با کودکی که کتک می زند

واکنش و رفتار شما بر میزان احتمال کتک زدن مجدد فرزندتان تأثیر می گذارد. در زیر چند استراتژی انضباطی وجود دارد که می‌توانید برای محافظت از خود و آنها در برابر آسیب و در عین حال آموزش روش‌های بهتر مدیریت احساسات و مدیریت رفتارشان، به کار ببرید.

1. قوانین وضع کنید

قوانینی در خانه ایجاد کنید که کودک را متوجه مساله مهم “احترام به بزرگتر” کند. روشن کنید که کتک زدن، لگد زدن، گاز گرفتن یا اعمال تهاجم فیزیکی در خانه شما مجاز نیست.

2. قوانین را تغییر دهید!

هر زمان که ممکن است قوانین خود را به شکلی مثبت تنظیم کنید. به جای گفتن «کتک نزن»، بگویید «از لمس های محترمانه استفاده کن». با کودک خود در مورد قوانین صحبت کنید تا مطمئن شوید که او عواقب نقض قوانین را درک می کند.

3. کتک زدن ممنوع!

وقتی فرزندتان شما را می زند، با قاطعیت بگویید: «کتک زدن ممنوع. کتک زدن درد دارد.» پیام های خود را ثابت نگه دارید تا به کودک خود بیاموزید که ضربه زدن مجاز نیست و شما آن را تحمل نخواهید کرد.

4. مجازات برای کتک زدن در نظر بگیرید!

اگر فرزندتان قوانین را می‌داند اما همچنان به کتک زدن ادامه می‌دهد، از برخی  عواقب زیر برای جلوگیری از کتک زدن مجدد او استفاده کنید.

• تایم اوت یا تایم-این :

برای برخی از کودکان، تایم اوت یا تایم-این می تواند مؤثرترین راه برای جلوگیری از کتک زدن مجدد آنها باشد. تایم اوت یا زمان ورود به کودکان یاد می دهد که چگونه خود را آرام کنند و آنها را از محیط دور می کند. مهم است که به آنها آموزش دهیم که چگونه در این زمان آرامش خود را تنظیم کنند.

• از دست دادن امتیاز

سایر کودکان ممکن است به مجازات سنگین تری نیاز داشته باشند. سلب امتیازات می تواند یک استراتژی انضباطی موثر باشد. دسترسی فرزندتان به وسایل الکترونیکی یا اسباب بازی های خاص را به مدت 24 ساعت یا کمتر بسته به سن کودک محدود کنید. هر چه کودک کوچکتر باشد، به زمان کمتری برای دوری از یک شی نیاز دارد. 

• جریمه

فرزندتان را وادار کنید تا یک کار اضافی را برای شما انجام دهد یا از او بخواهید که برای جبران کاری بدی که مرتکب شده، برای شما یک نقاشی بکشد.

• تشویق به انجام کارهای مثبت

تقویت رفتارهای خوب با پیامدهای مثبت می تواند کودک شما را تشویق کند که کتک نزند. به عنوان مثال، برای استفاده از “رفتارهای ملایم” به کودک خود پاداش دهید. روز را به چند دوره زمانی تقسیم کنید که در آن او می تواند برچسب ها یا نشانه هایی برای رفتارهای خوب به دست آورد.

5. رفتار مناسب را آموزش دهید

• این کافی نیست که فقط به بچه ها بگویید: «نزن!» همچنین مهارت های کنترل خشم را به کودک خود آموزش دهید. فرزندتان را تشویق کنید که کتاب بخواند، نقاشی بکشد، نفس عمیق بکشد یا وقتی احساس عصبانیت کرد به اتاقش برود.
• به کودک خود در مورد احساساتی مانند غم و ناامیدی آموزش دهید. اهمیت برخورد با این احساسات را به روش های مناسب مورد بحث قرار دهید و به کودک خود کمک کنید تا راهبردهایی را کشف کند که به او کمک می کند تا با احساسات خود به طور ایمن کنار بیاید.
• از تنبیه بدنی بپرهیزید. اگر از کتک زدن به عنوان تنبیه استفاده کنید، فرزندتان در مورد اینکه چرا شما اجازه دارید کتک بزنید و او اجازه ندارید، گیج می شود. به جای آموزش خودکنترلی، کتک زدن می تواند پرخاشگری کودک شما را افزایش دهد.

بچه ها بیشتر از آنچه می شنوند از آنچه شما انجام می دهید، الگو می گیرند. الگوهایی از رفتارهایی که می خواهید در فرزندتان ببینید. به کودک خود نشان دهید که چگونه با خشم، غم و ناامیدی به روش های اجتماعی مناسب کنار بیاید.

6. استراتژی انضباطی که موثرتر از کتک زدن هستند

از مشاوران کودک کمک بگیرید. اگر کودک بزرگتری دارید که شما را کتک می زند، یا کودک پیش دبستانی یا کودک نوپایی پرخاشگر دارید، به دنبال کمک حرفه ای باشید.

در مورد نگرانی های خود با مشاوران فرزندتان صحبت کنید. پزشک اطفال شما ممکن است فرزند شما را برای ارزیابی برای کمک به تعیین علت پرخاشگری و طرحی برای رسیدگی به آن ارجاع دهد.

گاهی اوقات مسائل زمینه ای می تواند به کنترل و کاهش پرخاشگری در کودکان کمک کند. به عنوان مثال، کودکان مبتلا به ADHD یا اختلال نافرمانی مقابله ای بیشتر احتمال دارد که ضربه بخورند. در مواقع دیگر، کودکان مبتلا به تاخیر شناختی یا رشدی ممکن است به دلیل عدم توانایی در استفاده از کلمات خود دیگران را کتک بزنند.