چگونه یک رابطه پایدار و عاشقانه داشته باشیم

افراد بسیار زیادی به دنبال پاسخ این سوال هستند که چگونه می‌توانند روابط شان را به سرانجام برسانند.

در اینجا به سه نکته اشاره می کنیم:

عشق متعهد و مشترک

دو نوع عشق در ازدواج وجود دارد: عشق رومانتیک و عشق رفاقتی. عشق رمانتیک در فازهای اولیه رابطه بسیار رایج است و با خوشحالی؛ جاذبه فیزیکی،ارتباطات جنسی و فکر کردن در مورد شریک زندگی خود همراه است. گاهی اوقات این عشق شبیه به یک ترن هوایی است. به هر حال عشق شهوانی بعد از حدود یک تا دو سال از گذر رابطه از بین می‌رود و به همین دلیل زوج‌ها شکست پذیرتر می شوند.بنابراین توصیه می‌شود تا زمانی که این دوره می گذرد؛به تاهل خود فکر نکنید و به تصمیم‌ گیری نرسید.بعد از آن زوج‌ها می‌توانند تبدیل عشق بین خود را به رفاقت و همدلی تشخیص دهند.این نوع ارتباط استوارتر و قابل پیش بینی تر از عشق شهوانی است و البته شاید هیجان کمتری داشته باشد.اما ارتباط دو فرد عمیق ‌تر؛ راحت تر و با مراقبت بیشتری پیش می‌رود. تحقیقات نشان داده است که خوشحال ترین و خوشبخت ترین زوج ها بهترین دوست ها هستند. آن ها از بودن با یک دیگر لذت برده و از نظر احساسی حمایت می‌شوند.هم چنین اوقات فراغت خود را با یک دیگر گذرانده و نقاط مشترک بسیار زیادی دارند.ریسک عشق رفاقتی این است که شاید یکی از زوجین بیش از حد احساس رفاقت کند. برای زنده نگه داشتن این جرقه چه کاری باید انجام داد؟

زوجین هدف شان را عملی کنند

روابط رضایت‌بخش با نوآوری و پیش‌بینی به وجود می‌آید . داشتن مشغله بالا و کارهای ناگهانی نابهنجار است و سبب خستگی طرف مقابل می‌شود.وقتی یک فرد در رابطه حوصله اش سر برود؛ ریسک خیانت برای دو طرف زیادتر شده و آن رابطه به طلاق منجر می‌شود.دو فرد باید با انجام فعالیت های هیجان انگیز و جدید در زندگی خستگی و یکنواختی را از خود دور کنند.مثلا می توانند رقص سالسا انجام دهند؛ چتربازی کنند یا برای تعطیلات  و قرارهای ملاقات شان به نقاط جدید جهان سفر کنند. انجام فعالیت های جدید در بیرون از اتاق خواب می‌تواند شوق فرد را برای کارهای داخل اتاق خواب بیشتر کند. یکی دیگر از راه‌هایی که می تواند رابطه را برای زوجین رضایت‌بخش کند؛این است که احتیاجات یک دیگر را برآورده کنند. هرکدام از ما نیازهای متفاوتی داریم؛ پس دو نفر باید با هم ارتباط برقرار کرده و یاد بگیرند چه چیزی برای طرف مقابل اهمیت بیشتری دارد. برای مثال یک شخص شاید به غذای خانگی اهمیت بیشتری بدهد؛ در حالی که برای دیگری فعالیت های جنسی در اولویت باشد. افرادی که نیاز طرف مقابل خود را بهتر برآورده می کنند و نسبت به یک فرد با شرایط یکسان بهتر عمل می‌کنند؛ تعهد بیشتری در روابط خود نیز تجربه می‌کنند.

 فداکاری دوطرفه

مهم نیست چه اتفاقی می افتد؛ اما هر دو نفر باید در به نتیجه رسیدن رابطه تلاش کنند و به آن باور داشته باشند. بسیاری از افرادی که ازدواج می‌کنند؛ انتظار دارند رابطه شان تا آخر عمر باقی بماند. اما یک جایی حداقل یک شخص ممکن است نظر خود را عوض کند پس حیاتی است که راجع به دید طرف مقابل خود نسبت به تعهد صحبت کنید. برای مثال آیا او به به هم زدن رابطه اعتقاد دارد و برایش آسان است؟ اگر بله چگونه. اگر هدف شما این است که رابطه تان به پایان نرسد؛ قطعا شریک زندگی تان نیز چنین احساسی را دارد و هر دوی شما دوست دارید این اتفاق بیفتد. برای ازدواج بهتر است که ابتدا با یک مشاور یا درمان گر که می تواند به شما کمک کند با هم بحث کنید و عقاید مختلف را بشنوید؛ مشورت کنید.افرادی که مشاوره قبل از ازدواج می‌گیرند؛ در هنگام مواجهه با مشکلات تعهد و دیگر مسائل راحت‌تر با یک درمانگر مشورت می‌کنند و همین مورد باعث می‌شود احتمال زندگی مشترک آن ها با یک دیگر بالاتر رفته و رابطه ‌شان تقویت شود. به یاد داشته باشید که تنها افرادی که می‌توانند باعث به هم خوردن یک رابطه شوند؛خود زوجین می باشند. اگر هر دوی شما تعهد به ماندن و ساختن داشته باشید؛هیچ مانعی نمی‌تواند شما را متوقف کند.