پسوریازیس ناخن چیست | عوارض پسوریازیس ناخن | درمان پسوریازیس ناخن

دیستروفی پسوریازیس ناخن عمدتا در بیمارانی رخ می‌دهد که از پسوریازیس پوست نیز رنج می‌برند. کمتر از 5 درصد از بیماران تنها به پسوریازیس ناخن مبتلا هستند. این بیماری معمولا بر بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک یا ورم مفاصل پسوریاتیک نیز تاثیر می‌گذارد. در این مقاله، علائم و عوارض پسوریازیس ناخن، تصاویر و روش‌های مدیریت و درمان بیماری پسوریازیس ناخن را بررسی خواهیم کرد. با ما باشید. در مطلب گذشته درباره نحوه درمان پسوریازیس کف دست و پا صحبت کردیم.

علائم پسوریازیس ناخن

• ایجاد حفره
• شل شدن یا جدا شدن ناخن از بسترش؛ تغییر رنگ زرد/سفید که در آن ناخن از بسترش جدا می‌شود
• هیپرکراتوز زیر ناخنی؛ ضخیم شدن بستر ناخن
• به وجود آمدن نقاط سفید رنگ بر روی ناخن

درمان بیماری پسوریازیس ناخن

1. در صورتی که هرگونه عدم قطعیتی در تشخیص این بیماری وجود دارد، نمونه‌های گرفته شده باید برای قارچ‌شناسی ارسال شوند تا هرگونه بیماری مرتبط با قارچ پوستی تشخیص داده شود. در نمونه‌برداری مهم است که نه تنها بخش‌هایی از بریدگی و دندانه‌های ناخن برداشته شود، بلکه نمونه از زیر سطح ناخن نیز جمع‌آوری گردد زیرا در غیراینصورت ممکن است تشخیص قارچ پوستی درست انجام نشود. لازم به یادآوری است که پسوریازیس ناخن و عفونت قارچی ناخن ممکن است همزمان وجود داشته باشند.
2. درمان این بیماری و به طور کلی بیماری‌های مرتبط با ناخن دشوار است و نتایج بدست آمده اغلب ناامیدکننده هستند. بیماران باید ناخن‌های خود را همیشه کوتاه نگه دارند. استفاده از لاک ناخن آسیبی وارد نمی‌کند و حتی می‌تواند علائم بیماری بر روی ناخن را نیز پنهان کند.
3. در موارد شدیدتر و جدی‌تر باید نکات زیر با بیمار در میان گذاشته شوند:

• درگیری اطراف ناخن: به بیمار توصیه کنید که تا جای ممکن ناخن را کوتاه کند و سپس یک استروئید موضعی قوی همراه با ویتامین D را روزی یکبار برای بازه‌ی زمانی 3 ماه به صورت آزمایشی مصرف نماید.
• درگیری شدیدتر و جدی‌تر (ازجمله ناخن پروگزیمال): مراجعه به یک متخصص پوست برای تزریق تریامسینولون را در نظر بگیرید. گاهی اوقات، عوامل سیستماتیک مانند متوترکسات (مهارکننده رقابتی تولید فولیک اسید) مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما تاثیرگذاری آن‌ها تضمین شده نیست. علاوه بر این، هیچ تضمینی برای نسبت خطر به تاثیرگذاری آن‌ها وجود ندارد؛ به عبارت دیگر، چنین درمان‌هایی تنها وقتی توصیه می‌شوند که علائم شدید باشند یا بیمار نیز به پسوریازیس پوست متوسط تا شدید مبتلا باشد.