معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین چیست؟ تفسیر کامل

ایاک نعبد و ایاک نستعین عبارت پر معنایی است و دارای فضیلت بسیاری نیز می باشد. ایاک نعبد و ایاک نستعین آیه ای از سوره حمد می باشد. برای آشنایی با معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین تا پایان این مقاله را با دقت بخوانید. همچنین به طور جداگانه نیز معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین را بررسی خواهیم کرد.

معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین

ایاک نعبد و ایاک نستعین یعنی تنها تو را پرستش می کنیم و هیچ کس جز تو سزاوار و لایق پرستیدن نیست و برای برآورده شدن خواسته و حاجات خود تنها از تو کمک و یاری می خواهیم تنها تو هستی که در هر دو جهان می توانیم در کنارمان داشته باشیم و از تو استعانت می خواهیم.

هرگز در عبادت و نزدیکی به تو کسی را شریک تو قرار نخواهیم داد و بی سابقه شایسته و وسیله کردار بایسته، همه لطف، مهربانی و رحمت را تنها از تو می بینم.

تفسیر کامل ایاک نعبد چیست

معنی ایاک نعبد و ایاک نستعین را به طور کلی بررسی کردیم، در قسمت می خواهیم معنی ایاک نعبد را به طور جداگانه بررسی کنیم. ایاک نعبد یعنی تنها تو را می پرستیم و جز تو کسی را نمی پرستیم. ایاک در این جمله مفعول است و نعبد فعل و فاعل می باشد. در اصل جای فاعل و مفعول عوض شده است و تقدیم جمهور محققین اختصاص دانسته اند و تفسیر و معنی آن به این صورت در آمده است.

امام حسن عسگری ایاک نعبد را اینگونه معنی و تفسیر کرده است:

عبادت بی اخلاص، معتبر نیست و عبادت خالص آن است که محضا للّه ِ باشد و غیر را در آن مدخل نبُوَد. در ادامه گفته اند که تقدیمِ ذکر معبود، سببِ تنبیه عِباد است بر آن که چون لفظ «ایّاک» را ـ که دلیلِ ذات است ـ بر زبان رانَد و جلالت و عظمت ربّانی در دل گذرانَد و دانَد که چون او خداوندی نوازنده دارد، هر چند عبادت شاقّه باشد، بر وی آسان نماید و در شرایط تعظیم و تکریم، تکاسُل نورزد و آداب عبادت را رعایت نماید و بر یمین و شمال، بلکه به دنیا و عُقبی ملتفت نشود؛ شاید که دیده دلش از پرتو نور جمال، بهره یابد.

تفسیر کامل ایاک نستعین چیست

معنی ایاک نستعین یعنی بندگی کردن و اطاعت کردن از خداوند. در این عبارت اگر بخواهیم نستعین را مشتق قرار دهیم به معنی پرستش می باشد و اگر مشتق نباشد یعنی بندگی کردن. به طور کلی در معنا هر دو یکی می باشد اما در تفسیر اصولی ممکن است دارای تفاوت باشد.

ایاک نستعین در واقع بندگی کردن برای خداوند را نشان می دهد و می گوید که هیچ کسی جز تو نمی تواند برای بندگان و برآوردن حاجات آنها سزوار پرستش باشد.

فقط تو، همیشه تو

«ایاک نعبد و ایاک نستعین» یعنی فقط تو را می‌پرستیم و فقط از تو یاری می‌خواهیم، اما عمق این جمله خیلی فراتر از یک ترجمه ساده است. این آیه در واقع یک اعلام موضع کامل در زندگی است؛ یعنی نه دل‌بستگی مطلق به آدم‌ها، نه تکیه‌ی واقعی به پول، قدرت یا موقعیت.

اول می‌گوید پرستش فقط برای توست، یعنی جهت دل و انتخاب‌ها مشخص می‌شود، بعد می‌گوید کمک را هم فقط از تو می‌خواهیم، یعنی حتی در سخت‌ترین لحظه‌ها، تهِ اعتماد به خدا برمی‌گردد نه به واسطه‌ها. این جمله مرز بنده بودن و وابسته بودن را روشن می‌کند و یادآوری می‌کند که انسان می‌تواند تلاش کند، بجنگد و برنامه بریزد، اما ته دلش بداند پشتیبان اصلی یکی است، همان که هم شایسته پرستش است و هم تنها تکیه‌گاه واقعی.