معنی سوره حمد (تفسیر کامل سوره حمد)

تمام سوره های قرآن دارای تفسیر و معنای زیبایی می باشند و در هر کدام از آنها به مسائل مختلفی اشاره شده است که دانستن آن برای زندگی انسان ها مهم و ضروری می باشد. در ادامه به معنی و تفسیر سوره حمد می پردازیم.

معنی سوره حمد

معنی سوره حمد یا فاتحه

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ: به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ: ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است.

اَلرَّحْمنِ الرَّحیمِ: بخشنده و بخشایشگر است.

مَالِکِ یَوْمِ الدّینِ: (خداوندى که) صاحب روز جزا است.

اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعِینُ: (پروردگارا) تنها تو را مى پرستیم و تنها از تو یارى مى جوییم.

اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ: ما را به راه راست هدایت فرما!

صِراطَ الَّذینَ اَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ: راه کسانى که آنان را مشمول نعمت خود ساختى،

غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لا الضّآلّینَ: نه راه کسانى که بر آنان غضب کردى و نه گمراهان!

تفسیر سوره حمد

اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ

هیچ ستایشی برای غیرخدا از خداوند نمی باشد، در تفسیر این عبارت می توان به تمام صفات نیکو خداوند اشاره کرد و تمام آنها را نام برد. حمد و ستایش مخصوص خدایی می باشد که پروردگار تمام عالم می باشد. خدایی که این جهان را آفریده از هر چیزی بی نیاز است. تمام عالمیان به او و به وجودش وابسته هستند اما خداوند به هیچکس و هیچ چیز وابسته نمی باشد.

اَلرَّحْمنِ الرَّحیمِ

در تفسیر این عبارت آمده است که خداوند دارای صفات بلند مرتبه ای می باشد. دو صفت رحمان و رحیم از صفات برجسته و ذاتی پروردگار می باشد. بزرگی و بخشندگی خداوند به قدری زیاد است که شاید عقل انسان نتواند آن را به معنای واقعی درک کند. خداوند همتایی ندارد و هیچکس نمی تواند همتای او باشد.

مَالِکِ یَوْمِ الدّینِ

در معنای این عبارت هست که خداوند مالک تمام جهان است، اما نوع مالکیت خداوند با انسان تفاوت دارد. خداوند تمام نعمت ها را برای انسان ها فراهم کرده و به او اجازه داده از همه یآنها استفاده کند اما تا زمانی که انسان نخواهد بر خداوند مالک شود و استفاده نادرست و غلط از همه چیز داشته باشد. خداوند مالک نفس و عقل انسان است و او را از خیلی موقعیت های اشتباه دور می کند.

اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعِینُ

پرستش و اطاعت تنها برای خداوند می باشد. کسانی که قلب و روحشان پر از شرک و حسد می باشد نمی توانند ایمان واقعی به خداوند داشته باشند و از او یاری و کمک بخواهند. فرد با ایمان این را میداند که خداوند خداوند شریکی ندارد و پرستش تنها از آن او می باشد. قرار دادن هر چیزی غیر از خدا برای پرستش شرک می باشد و نا امیدی به همراه دارد.

غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لا الضّآلّینَ

خداوند بسیار بخشیده است و به هر انسانی بارها و بارها فرصت توبه و بازگشت به را درست را می دهد. اما افرادی بودند که هیچ وقت فرصت را غنیمت نشمردند و به سمت دیگری رفتند و برخلاف خداوند و دستورهایش عمل کردند که مورد خشم خدا قرار گرفتند. زمانی که خدا نگاهش را از فردی بردارد و با او کاری نداشته باشد گمراهی و تاریکی برای آن شخص ایجاد خواهد شد.