معنی شعر ستایش فارسی هفتم + متن کامل و معنی کلمات

شعر ستایش فارسی هفتم یکی از شعرهای زیبای نظامی گنجوی می باشد. شعر ستایش دارای معنی و مفهوم بسیار خاصی است. در ادامه این مطلب می خواهیم معنی شعر ستایش فارسی هفتم را به همراه متن کامل و معنی کلمات بررسی کنیم.

معنی شعر ستایش فارسی هفتم

ای نام تو بهترین سرآغاز

معنی: خدایا نام تو بهترین است برای آغاز و شروع هر کاری

بی نام تو نام کی کنم باز

معنی: به جز نا تو با نام چه کسی می توان کاری را شروع کرد.

ای نام تو مونس روانم

معنی: خدایا نام تو همدم روح و جسم من است.

جز نام تو نیست بر زبانم

معنی: نام تو همیشه بر زبان من جاری است.

ای کار گشای هر چه هستند

معنی: خدایا نام و یاد تو گره از همه کارها باز می کند.

نام تو کلید هر چه بستند

معنی: نام خداوند مانند کلیدی است که همه درها را می تواند باز کند.

ای هست کن اساس هستی

معنی: ای خداوندی که پایه و اساس همه دنیا را به وجود آورده ای

کوته ز درت دراز دستی

معنی: هر کسی که قرار است به درگاه تو ستم کند با شکست مواجه می شود.

هم قصه نانموده دانی

معنی: خدایا تو از تمام داستان و قصه هایی که گفته نشده هم خبر داری.

هم نامه نانوشته خوانی

معنی: کتاب و نامه هایی را که هنوز نوشته نشده هم از آن باخبر هستی.

هم تو به عنایت الهی

معنی: خدایا با بزرگی و لطف پروردگاری ات

آنجا قدمم رسان که خواهی

معنی: مرا به جایی برسان که صلاح و مصلحت باشد.

با ظلمت خود رهایی ام ده

معنی: از تاریکی ها و راه های اشتباه من را دور کن

با نور خود آشنایی ام ده

معنی: مرا به سمت نور و روشنایی ات هدایت کن.

معنی کلمات شعر ستایش فارسی هفتم

سرآغاز: شروع	نانموده: آشکارنشده
نامه: کتاب	عنایت: توجه
مونس: همدم	ظلمت: تاریکی
روان: روح و جان	دِه: بده
کارگشا: حلّال، برطرف کننده	دانایی: خردمندی، آگاهی
هست کن: پدیدآورنده	بینایی: بصیرت
اساس: بنیان، پایه	دست آویز: به دست آوردن
هستی: عالم	توفیق: لیاقت
کوته: مخفف کوتاه	استوار: محکم و پابرجا
درازدستی: ستمگری، زورگویی	پریشان: آشفته و نگران