روش های درمان بیماری صرع (با دارو و بدون دارو)

پس از این که تشخیص داده شد به بیماری صرع مبتلا هستید، روش‌ های متعددی برای درمان صرع پیش روی شما قرار دارند. مصرف دارو، رعایت یک رژیم غذایی خاص، ایمپلنتی که روی اعصاب یا مغز شما کار می‌کند و جراحی همگی می‌ توانند باعث شوند که احساس بهتری داشته باشید. با پیشرفت علم پزشکی روش های جدید درمان صرع معرفی شده اند که درمان بیمری صرع را سرعت می بخشند. در این پست 4 روش درمان بیماری صرع به شما توضیح داده می شود، با ما همراه باشید.

داروی تشنج برای درمان بیماری صرع

به احتمال زیاد پزشک در ابتدا این گزینه را به شما پیشنهاد می‌ دهد. مصرف داروی تشنج برای 7 نفر از 10 نفر مبتلا به بیماری صرع موثر واقع می‌ شود. داروهای صرع که گاهی اوقات با نام‌های داروهای ضد تشنج نیز شناخته می‌ شوند، نحوه عملکرد سلول‌ های مغزی و انتقال پیام‌ها به یکدیگر را تغییر می‌ دهند.

پزشک با توجه با عوامل زیر درباره بهترین روش درمان بیماری صرع تصمیم می گیرد:

• نوع تشنج‌ هایی که دارید
• چه اندازه احتمال دارد تشنج‌ های بیشتری داشته باشید
• سن
• جنسیت
• سایر بیماری‌ های زمینه‌ای
• اگر قصد باردار شدن دارید

داروهایی که برای یک فرد موثر هستند ممکن است برای فرد دیگر هیچ تاثیری نداشته باشند. ممکن است مجبور شوید بیش از یک دارو را امتحان کنید. اکثر افرادی که برای بیماری صرع دارو مصرف می‌کنند، بعد از اولین یا دومین امتحان به گزینه‌ی مناسب می‌رسند.

ممکن است مجبور شوید با دوز پایین شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید. البته این موضوع به نوع دارویی که مصرف می‌کنید نیز بستگی دارد.

به احتمال زیاد قبل از مصرف داروی درمان صرع باید آزمایش خون دهید. در حین مصرف، پزشک از شما می‌خواهد آزمایش خون دهید تا نحوه‌ی کارکرد بدن با شیوه‌ی درمان را تحت نظر داشته باشد.

این که چه مقدار به دارو نیاز دارید به نوع داروی صرع مصرفی، سایر داروهایی که برای بیماری‌های دیگر مصرف می‌کنید و شرایط بیماری بستگی خواهد داشت.

در مورد سایر داروها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید با پزشک خود صحبت کنید، حتی اگر این داروها یا مکمل‌های بدون نسخه (بدون تجویز پزشک مصرف می‌کنید) باشند. این امکان وجود دارد که داروها تشنج با سایر داروها تداخل داشته باشند و همین موجب شود کارایی و اثربخشی خود را از دست دهند.

عوارض جانبی داروی بیماری صرع

برخی از عوارض جانبی شدیدتر از بقیه موارد هستند. از پزشک خود در مورد عوارض جانبی داروی خاص خود سوال کنید. بسته به نوع دارویی که مصرف می‌کنید، عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• سرگیجه
• افزایش وزن
• پوکی استخوان
• راش پوستی
• ضعف در حرکت
• مشکل در صحبت کردن
• مشکل در به خاطر آوردن اشیا
• مشکل در فکر کردن
• تغییرات روحی
• کاهش وزن

عوارض جانبی شدیدتر می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• راش پوستی شدید
• التهاب در اندام‌هایی مانند کبد
• افسردگی

اگر به فکر خودکشی افتادید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. اگر در مورد عوارض جانبی دارویی که برای درمان بیماری صرع مصرف می‌کنید نگران هستید، بدون مشورت با پزشک خود مصرف آن را متوقف نکنید و یا دوز آن را تغییر ندهید.

چگونه مصرف داروهای درمان صرع را کنار بگذاریم؟

برخی از افراد می‌توانند مصرف داروهای تشنج را متوقف کنند. این کار تنها باید با مشورت و راهنمایی پزشک انجام شود. اگر طی 2 الی 4 سال گذشته هیچ حمله‌ی تشنجی نداشته‌اید، پزشک می‌تواند به تدریج دوز مصرفی داروها را کاهش دهد.

برخی از انواع تشنج تنها در کودکان و نوجوانان رخ می‌دهند. اگر سنتان بالاتر است و جوان هستید، پزشک ممکن است متوقف کردن مصرف داروهای تشنج را برای شما بی خطر بداند.

رژیم کتوژنیک برای درمان بیماری صرع

این رژیم غذایی حاوی چربی فراوان و کربوهیدرات کم است. پزشک شما ممکن است بر اساس نوع تشنجی که به شما دست می‌دهد، این رژیم غذایی را توصیه کند. اما به هیچ وجه خودسرانه و بدون مشورت با پزشک این رژیم غذایی را امتحان نکنید. ابتدا با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

ابتدا ممکن است احساس کسالت به شما بدهد، اما عوارض جانبی اصلی این رژیم عبارتند از:

• سنگ کلیه
• کلسترول بالا
• کم آبی بدن
• یبوست
• افزایش وزن
• شکستگی استخوان

تحریک عصبی برای درمان بیماری صرع

دو نوع تحریک عصبی وجود دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت:

تحریک عصب واگ یا واگوس

یکی از درمان های نسبتا جدید بیماری صرع تحریک عصبی است. این عصب از قفسه سینه و عصب شروع می‌شود و تا گردن و قسمت پایین مغز ادامه می‌یابد. این عصب فعالیت‌هایی که به صورت خودکار در بدن انجام می‌شوند مانند ضربان قلب را کنترل می‌کند.

پزشک یک دستگاه کوچک به نام محرک عصب واگ را در زیر پوست سینه شما قرار می‌دهد و آن را به عصب مربوطه متصل می‌کند.

این دستگاه جریان الکتریکی کمی را از طریق عصب به مغز شما ارسال می‌کند. با این وجود، همچنان با مصرف داروهای بیماری صرع را ادامه دهید. این دستگاه توسط یک متخصص مغز و اعصاب تنظیم می‌شود تا تنظیمات آن متناسب با بدن شما کار کنند. البته این روش برای همه موثر نیست.

تحریک عصبی پاسخگو

این روش درمان شامل عمل جراحی به منظور ایمپلنت یا کاشت یک وسیله کوچک به نام محرک الکتریکی عصبی است. پزشک آن را زیر استخوان جمجمه قرار می‌دهد. این وسیله الگوهایی از فعالیت مغزی شما را بررسی می‌کند که می‌توانند منجر به تشنج شوند. وقتی این وسیله یکی از این الگوها را شناسایی کند، پالس کوچکی برای متوقف کردن آن ارسال می‌نماید. همه افراد مبتلا به بیماری صرع قادر به داشتن این وسیله نیستند، زیرا به نوع صرع بستگی دارد.

عمل جراحی برای درمان بیماری صرع

دو نوع عمل جراحی اصلی برای درمان صرع وجود دارد:

جراحی رزکتیو

پزشک جراح بخشی از مغز را که موجب تشنج می‌شود، برمی‌دارد. این جراحی اغلب زمانی انجام می‌شود که قسمتی از مغز که باعث تشنج می‌شود بسیار کوچک است، مرزهای آن به خوبی مشخص هستند و مواردی مانند گفتار، حرکت، بینایی یا شنوایی شما را کنترل نمی‌کند.

جراحی دیسکانکتیو

در این روش جراح به جای برداشتن بخشی از مغز، مسیرهای ارتباطی بین اعصاب مغز که در تشنج فرد نقش دارند را قطع می‌کند.