اختلال دوقطبی چیست و چه علائمی دارد + روش های درمان
اختلال دو قطبی یا افسردگی شیدایی به نوعی اختلال روانی گفته می شود که بیشتر در سنین نوجوانی یا جوانی رخ می دهد و باعث نوسان خلق و خو در فرد می شود بطوری که گاهی این نوسانات تا ماه ها طول می کشد. فرد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره ای از افسردگی شدید و یا دوره ای از شادی و انرژی بالا را تجربه می کند. شاید بپرسید باید از کجا بفهمم بیماری دو قطبی دارم و یا بخواهید بدانید عوامل تشدید کننده اختلال دو قطبی چیست و درمان بیماری دوقطبی چقدر طول میکشد. در این مطلب همه چیز درباره اختلال دو قطبی را با شما درمیان گذاشته ایم.
بیماری اختلال دوقطبی چیست
اختلال دوقطبی یک وضعیت از سلامت روان است که با تغییرات شدید در خلق و خو مشخص می‌شود. اختلال دوقطبی یک وضعیت نادر نیست. به گفته موسسه ملی سلامت روان 8/2 درصد از بزرگسالان آمریکا که معادل با تقریبا 5 میلیون نفر است، دارای اختلال دوقطبی هستند.
علائم کلیدی این اختلال عبارتند از:
• دوره‌های شیدایی، یا خلق و خوی بسیار بالا
• دوره‌های افسردگی، یا خلق و خوی ضعیف
اگرچه برای اختلال دوقطبی درمان وجود ندارد، اما درمان های موثر زیادی وجود دارند. این گزینه های درمانی می توانند به شما کمک کنند تا مدیریت دوره های تغییر خلق و خو را یاد بگیرید. همین امر نه تنها در بهبود علائم بیماری موثر است، بلکه کیفیت کلی زندگی شما را نیز بهبود می بخشد.
در مینویسم با خطرناک ترین بیماری های روانی آشنا شوید.
انواع اختلال دوقطبی
به طور کلی سه نوع اختلال دوقطبی وجود دارد:
- دوقطبی نوع 1
- دوقطبی نوع 2
- سیکلوتیمیا
اختلال دوقطبی نوع 1
اختلال دوقطبی نوع یک با ظهور حداقل یک دوره شیدایی تعریف می‌شود. شما ممکن است دوره‌های هیپومانیک را تجربه کنید که از دوره‌های مانیک یا شیدایی شدت کمتری دارند یا دوره‌های افسردگی شدید قبل یا بعد از مانیک. این نوع اختلال دوقطبی افراد از هر دو جنسیت را به یک میزان درگیر می‌کند.
اختلال دوقطبی نوع 2
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 2 یک دوره افسردگی شدید را تجربه می‌کنند که حداقل دو هفته به طول می‌انجامد. آنها همچنین یک دوره هیپومانیک را تجربه می‌کنند که حدود 4 روز طول میکشد. بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2017 انجام شد، این نوع اختلال دوقطبی در میان زنان شایع‌تر است.
سیکلوتیمیا
افراد مبتلا به سیکلوتیمیا دوره های هیپومانیا و افسردگی دارند. این دوره ها شامل علائمی هستند که کوتاه تر و شدیدتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی نوع 1 یا دوقطبی نوع 2 هستند. اکثر افراد مبتلا به این عارضه تنها به مدت 1 یا 2 ماه هیچ علامت خلقی را تجربه نمی‌کنند.
پزشک شما می تواند در مورد نوع اختلال دوقطبی در هنگام بحث در مورد تشخیص خود بیشتر توضیح دهد.
برخی از افراد علائم خلقی مشخصی را تجربه می کنند که شبیه به این سه نوع هستند اما کاملاً همسو نیستند.
اگر این مورد برای شما صادق است، ممکن است یکی از موارد زیر برای شما تشخیص داده شود:
- سایر اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن
- اختلالات دوقطبی نامشخص و مرتبط
علائم اختلال دوقطبی
برای تشخیص اختلال دوقطبی، شما باید حداقل یک دوره مانیک یا هیپومانیا را تجربه کنید. هر دو این ها شامل احساسات هیجانی، تکانشگری و انرژی زیاد است، اما هیپومانیا نسبت به دوره مانیک از شدت کمتری برخوردار است. علائم مانیک می توانند زندگی روزانه شما را تحت تاثیر قرار دهند و منجر به مشکلاتی در محل کار و خانه شوند. با این وجود، علائم هیپومانیا کمتر این چنین هستند.
برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره های افسردگی شدید و پایین بودن سطح خلق و خو را تجربه می کنند.
سه علامت اصلی – شیدایی، هیپومانیا و افسردگی – ویژگی های اصلی اختلال دوقطبی هستند و انواع مختلف اختلال دوقطبی شامل ترکیبات متفاوتی از این علائم است.
علائم اختلال دوقطبی نوع 1
تشخیص اختلال دوقطبی نوع 1 به موارد زیر نیاز دارد:
- حداقل یک دوره شیدایی که حداقل 1 هفته طول بکشد
- علائمی که بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارد
- علائمی که به سایر بیماری‌های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود
همچنین ممکن است علائم روان‌پریشی یا شیدایی و افسردگی (که به عنوان ویژگی های مختلط شناخته می شود) را تجربه کنید. این علائم می توانند زندگی شما را بیشتر تحت تاثیر قرار دهند. اگر این علائم را دارید، ارزش آن را دارد که در اسرع وقت به دنبال کمک حرفه‌ای باشید.
در حالی که برای دریافت تشخیص اختلال دوقطبی نوع 1 نیازی به تجربه دوره های هیپومانیا یا افسردگی ندارید، بسیاری از افراد مبتلا به دوقطبی نوع 2 این علائم را گزارش می کنند.
علائم اختلال دوقطبی نوع 2
تشخیص اختلال دوقطبی نوع 2 به موارد زیر نیاز دارد:
- حداقل یک دوره هیپومانیا که 4 روز یا بیشتر طول بکشد و شامل 3 مورد یا بیشتر علائم هیپومانیا باشد.
- تغییرات مربوط به هیپومانیا در خلق و خو و عملکرد معمولی که دیگران می توانند متوجه آن شوند، اگرچه این ها لزوماً ممکن است بر زندگی روزمره شما تأثیر نگذارند.
- حداقل یک دوره افسردگی شدید که 2 هفته یا بیشتر طول بکشد.
- حداقل یک دوره افسردگی شدید، شامل 5 مورد یا بیشتر علائم کلیدی افسردگی که تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما دارد.
- علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود.
اختلال دوقطبی نوع 2 همچنین می تواند شامل علائم روان پریشی باشد، اما تنها در طی یک دوره افسردگی. همچنین ممکن است دوره های خلقی مختلطی را تجربه کنید که به این معنی است که علائم افسردگی و هیپومانیا را به طور همزمان با هم خواهید داشت.
با این وجود، در اختلال دوقطبی نوع 2، شما دوره شیدایی را تجربه نمی کنید. اگر دوره شیدایی داشته باشید یعنی به اختلال دوقطبی نوع 1 مبتلا هستید.
علائم سیکلوتیمیا
تشخیص سیکلوتیمیا به موارد زیر نیاز دارد:
- دوره‌های علائم هیپومانیا و دوره های علائم افسردگی، خاموش و روشن، بیش از 2 سال یا بیشتر (1 سال برای کودکان و نوجوانان).
- علائمی که هرگز معیارهای کامل یک دوره هیپومانیا یا افسردگی را ندارند.
- علائمی که حداقل برای نیمی از 2 سال وجود داشته باشد و هرگز بیش از 2 ماه برای هر دوره طول نکشد.
- علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود.
- علائمی که باعث ناراحتی قابل توجهی می شود و زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می دهد.
- علائم نوسانات خلقی مشخصه‌ی سیکلوتیمیا هستند. این علائم ممکن است نسبت به علائم دوقطبی نوع 1 و 2 کمتر شدید باشند. با این وجود، مدت زمان بیشتری باقی می مانند، بنابراین زمان کمتری را بدون هیچ گونه علائمی تجربه خواهید کرد.
هیپومانیا ممکن است تاثیر زیادی بر زندگی روزمره شما نداشته باشد. از سوی دیگر، افسردگی اغلب منجر به پریشانی جدی تر می‌شود و بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارد، حتی اگر علائم شما واجد شرایط یک دوره افسردگی شدید نباشد.
اگر علائم کافی مطابق با معیارهای یک دوره هیپومانیا یا افسردگی را تجربه کنید، بسته به علائم شما، تشخیص شما احتمالا به نوع دیگری از اختلال دوقطبی یا افسردگی شدید تغییر می کند.
مانیا (شیدایی) و هیپومانیا
یک دوره شیدایی اغلب شامل بالا رفتن هیجان می‌شود. شما ممکن است احساس هیجان، تکانش، انرژی زیاد و سرخوشی داشته باشید. همچنین ممکن است احساس کنید که دچار پرش ذهنی شده‌اید. برخی از افراد توهم و سایر علائم روان‌پریشی را نیز تجربه می‌کنند.
دوره های شیدایی شامل رفتارهایی می شود که بیشتر از حد معمول تکانشی هستند که اغلب به این دلیل است که فکر می کنید شکست ناپذیر هستید. نمونه های شایع این نوع رفتار عبارتند از:
- داشتن رابطه جنسی بدون استفاده از روش های پیشگیری
- استفاده از الکل و مواد مخدر یا استفاده از آنها بیش از حد معمول
- ولخرجی کردن
اما تکانش گری و ریسک پذیری می تواند به طرق دیگر نیز خود را نشان دهد:
- کار خود را ناگهانی ترک کنید
- خودتان بدون اینکه به کسی بگویید به یک سفر جاده‌ای بروید
- یک سرمایه گذاری بزرگ از روی هوس انجام دهید
- خیلی سریعتر از حد معمول رانندگی کنید، با سرعتی خیلی بالاتر از حد مجاز
- در ورزش های شدید شرکت کنید که معمولاً به آن فکر نمی کنید
هیپومانیا معمولا با اختلال دوقطبی نوع 1 در ارتباط است، بسیاری از علائم را شامل می‌شود اما شدت آنها کمتر است. برخلاف شیدایی، هیپومانیا اغلب موجب بروز مشکل در خانه و محیط کار یا حتی روابط نمی شود. دوره‌های هیپومانیا شامل دوره های روان پریشی نیستند. آن ها معمولا به اندازه دوره های شیدایی طول نمی کشند یا به مراقبت های بستری نیاز ندارند.
در هیپومانیا، ممکن است احساس کنید بسیار سازنده و پرانرژی هستید، اما ممکن است متوجه تغییرات دیگری در خلق و خوی خود نشوید. افرادی که شما را به خوبی نمی شناسند نیز ممکن است متوجه این تغییرات نشوند. با این حال، افراد نزدیک به شما معمولاً تغییرات خلق و خوی و سطوح انرژی شما را تشخیص می دهند.
دوره‌های افسردگی شدید
تغییر «پایین» در خلق و خوی می تواند شما را بی حال، بی انگیزه و غمگین کند.
دوره های افسردگی شدید مرتبط با اختلال دوقطبی حداقل پنج مورد از علائم زیر را شامل می‌شود:
- خلق و خوی ضعیف دائمی که با غم و اندوه عمیق، ناامیدی یا احساس پوچی مشخص می‌شود
- از دست دادن انرژی
- احساس کند بودن بیش از حد معمول یا بی قراری مداوم
- عدم علاقه به فعالیت‌هایی که زمانی از آنها لذت می‌بردید
- دوره های خواب خیلی کم یا زیاد
- احساس گناه یا بی ارزشی
- مشکل در تمرکز، تمرکز و تصمیم گیری
- افکار مرگ، مردن یا خودکشی
- تغییر در اشتها یا وزن.
همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌های افسردگی شدید را تجربه می‌کنند، اما بسیاری از افراد این چنین هستند. بسته به نوع اختلال دوقطبی، شما ممکن است تنها چند مورد از علائم افسردگی را تجربه کنید و نه هر پنج موردی که برای یک دوره افسردگی کامل شدید نیاز است.
همچنین شایان ذکر است که گاهی اوقات، اما نه همیشه، سرخوشی شیدایی می‌تواند لذت بخش باشد. هنگامی که شما درمان شیدایی را دریافت می‌کنید، خلق و خوی بدون علامتی که تجربه می‌کنید ممکن است بیشتر شبیه یک تغییر خلق و خوی در جهت منفی یا یک دوره افسردگی باشد تا حالت خلقی معمولی.
در حالی که اختلال دوقطبی می‌تواند باعث خلق افسرده شود، اما اختلال دوقطبی و افسردگی یک تفاوت عمده دارند. در اختلال دوقطبی، ممکن است حالت‌های خلقی «بالا» و «پایین» داشته باشید. با این حال، در افسردگی، خلق و خو و احساسات شما ممکن است تا زمانی که تحت درمان قرار نگیرید، «پایین» باقی بمانند.
تفاوت اختلال دو قطبی در مردان و زنان
مردان و زنان تقریبا به یک نسبت مساوی به اختلال دوقطبی مبتلا می شوند. با این وجود، علائم اصلی این اختلال ممکن است در مردان و زنان متفاوت باشد. در زنان ابتلا به اختلال دوقطبی معمولاً در اواخر زندگی، اغلب در دهه 20 یا 30 سالگی، تشخیص داده می شود. در برخی موارد، ممکن است ابتدا علائم را در دوران بارداری یا پس از زایمان متوجه شوند. همچنین احتمال تشخیص دوقطبی نوع 2 در آنها بیشتر از دوقطبی نوع 1 است.
علاوه بر این، زنان مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر موارد زیر را تجربه می کنند:
- دوره های خفیف‌تر شیدایی
- دوره های افسردگی بیشتر از دوره های شیدایی
- دوره های پی در پی سریع، 4 یا بیشتر دوره شیدایی و افسردگی در یک سال
- شرایط همزمان بیشتر
زنان مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر از مردان بازگشت این بیماری را تجربه می کنند که می تواند به دلیل تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی، بارداری یا یائسگی باشد. از نظر اختلال دوقطبی، بازگشت یا عود بیماری به معنی تجربه کردن علائم بعد از یک مدت خاموشی علائم است.
از سوی دیگر، مردان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است:
- زودتر این بیماری برایشان تشخیص داده می شود
- دوره های کمتر اما شدیدتر، به‌ویژه دوره های شیدایی را تجربه می کنند
- احتمال ابتلا به اختلال مصرف مواد نیز بیشتر است
- در طول دوره های شیدایی پرخاشگری بیشتری نشان می دهند
اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان
تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان بحث برانگیز است، زیرا در اغلب موارد کودکان علائم مشابه با بزرگسالان را بروز نمی دهند. خلق و خو و رفتار آنها نیز ممکن است از استانداردهایی که پزشکان برای تشخیص این اختلال در بزرگسالان استفاده می کنند پیروی نکند.
بسیاری از علائم اختلال دوقطبی که در کودکان رخ می دهند با علائم سایر بیماری های شایع در میان کودکان مانند اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) همپوشانی دارند. با این وجود، طی چند دهه‌ی اخیر، پزشکان و متخصصان سلامت روان پیشرفت‌هایی را در زمینه تشخیص این بیماری در کودکان داشته‌اند.
تشخیص بیماری به درمان آن کمک کند، اما رسیدن به این تشخیص ممکن است چند هفته تا چند ماه به طول انجامد. در اینصورت ممکن است بهتر باشد از یک متخصص بیماری های روانی کودکان مشورت بگیرید.
مانند بزرگسالان، کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی تغییرات خلقی شدید را تجربه می‌کنند. آنها می توانند بسیار شاد به نظر برسند و نشانه هایی از رفتار هیجان انگیز از خود نشان دهند یا بسیار گریان، کم تحرک و عصبانی به نظر برسند.
همه کودکان تغییرات خلقی را تجربه می کنند، اما اختلال دوقطبی باعث ایجاد علائم خلقی مشخص و قابل توجه می شود. این تغییرات نیز معمولاً شدیدتر از تغییرات معمولی در خلق و خوی کودک است.
چرا انسان‌ها با خود حرف می زنند؟
علائم شیدایی در کودکان
علائم شیدایی در کودکان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- رفتار بسیار احمقانه و احساس خوشحالی بیش از حد
- صحبت کردن سریع و تغییر سریع موضوعات
- مشکل در تمرکز
- انجام کارهای پرخطر یا آزمایش رفتارهای مخاطره آمیز
- کم حوصلگی که به سرعت منجر به طغیان خشم می‌شود
- داشتن مشکل در خواب و عدم احساس خستگی پس از کم خوابی
- علائم افسردگی در کودکان
در اختلال دوقطبی، علائم دوره‌های افسردگی در کودکان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- افسرده بودن، بسیار غمگین رفتار کردن، یا گریه مکرر
- زیاد یا کم خوابیدن
- داشتن انرژی کمی برای انجام فعالیت‌های معمول یا نشان دادن هیچ نشانه‌ای از علاقه به چیزی
- شکایت از احساس خوبی نداشتن، از جمله سردردهای مکرر یا معده درد
- احساس بی ارزشی یا گناه
- کم اشتهایی یا پراشتهایی
- افکار مرگ یا خودکشی
سایر تشخیص های احتمالی
برخی از مشکلات رفتاری که در کودک خود متوجه می‌شوید می‌تواند نشانگر سایر بیماری‌های سلامت روان مانند ADHD یا افسردگی باشد. همچنین این امکان وجود دارد که کودکان به اختلال دوقطبی همراه با افسردگی دچار شوند.
پزشک کودک شما می‌تواند با یادداشت و ردیابی رفتارهای کودک شما راهنمایی و پشتیبانی بیشتری ارائه دهد، که می‌تواند به او کمک کند تشخیص درست را پیدا کند.
تشخیص صحیح می‌تواند نقش مهمی در یافتن موثرترین درمان برای کودک شما داشته باشد. البته، درمان می‌تواند تفاوت بزرگی برای علائم کودک شما ایجاد کند، بدون اینکه به کیفیت زندگی او اشاره کنیم.
علائم اختلال دوقطبی در نوجوانان
تغییر هورمون ها بعلاوه تغییرات در سبک زندگی که به طور طبیعی با بلوغ رخ می دهد، می تواند موجب احساساتی شدن نوجوانان شود. با این وجود، تغییرات شدید و ناگهانی در خلق و خو ممکن است نشان دهنده یک بیماری جدی تر مانند اختلال دوقطبی باشد. تشخیص اختلال دوقطبی بیشتر در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی شایع است.
علائم شایع شیدایی در نوجوانان عبارتند از:
- خیلی خوشحال بودن
- کنش‌نمایی یا بدرفتاری
- شرکت در رفتارهای پرخطر، مانند مصرف مواد
- بیشتر از حد معمول به رابطه جنسی فکر کردن
- فعالیت جنسی بیش از حد
- داشتن مشکل خواب، بدون علائم خستگی
- بی حوصلگی
- مشکل در تمرکز یا حواس پرتی
علائم رایج یک دوره افسردگی عبارتند از:
- زیاد یا کم خوابیدن
- کم اشتهایی یا پر اشتهایی
- احساس غمگینی و هیجان کمی نشان می دهد
- کناره گیری از فعالیت ها و دوستان
- فکر کردن یا صحبت کردن در مورد مرگ و خودکشی
به خاطر داشته باشید که بسیاری از این نشانه‌ها مانند مصرف مواد یا فکر کردن به روابط جنسی، رفتارهای غیرمعمول در میان نوجوانان نیستند. اما اگر به نظر می‌رسد که آنها بخشی از یک الگوی بزرگ‌تر تغییر خلق هستند یا شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره آنها می‌کنند، می‌توانند نشانه‌ای از اختلال دوقطبی یا بیماری دیگری باشند.
درمان اختلال دوقطبی
چندین روش درمانی می تواند به شما در مدیریت علائم اختلال دوقطبی کمک کند. اینها شامل داروها، مشاوره و تغییر سبک زندگی است. برخی از درمان های طبیعی نیز می توانند فوایدی داشته باشند.
داروها
داروهای توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تثبیت کننده های خلق و خو، مانند لیتیوم (Lithobid)
- داروهای ضد روان پریشی، مانند اولانزاپین (Zyprexa)
- داروهای ضد افسردگی-ضد روان پریشی، مانند فلوکستین-اولانزاپین (Symbyax)
- بنزودیازپین ها، نوعی داروی ضد اضطراب که برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود
روان درمانی
رویکردهای درمانی توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی از گفتار درمانی است که به شما کمک می کند تا افکار غیر مفید را شناسایی کرده و به آنها رسیدگی کنید و الگوهای رفتاری ناخواسته را تغییر دهید.
درمان فضای امنی را برای بحث در مورد راه های مدیریت علائم ارائه می دهد.
درمانگر شما همچنین می تواند با موارد زیر پشتیبانی ارائه دهد:
- درک الگوهای فکری
- قالب بندی مجدد احساسات ناراحت کننده
- یادگیری و تمرین راهبردهای مقابله‌ای مفیدتر
آموزش روانشناختی
آموزش روانشناختی یک رویکرد درمانی است که به شما یاد می دهد تا در مورد بیماری و روش های درمان آن بیاموزید. این دانش می تواند به شما و افراد حامی در زندگی شما کمک کند تا علائم اولیه خلق و خو را شناسایی کرده و آنها را به طور مؤثرتری مدیریت کنید.
ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی
ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی بر روی عادت های روزانه مانند خواب، غذا خوردن و ورزش تمرکز دارد. برقراری تعادل بین رفتارهای روزمره می تواند منجر به دوره های خلقی کمتر و علائم شدیدتر شود.
سایر گزینه ها
روش های دیگری که می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند عبارتند از:
- الکتروشوک درمانی
- داروهای خواب
- مکمل
- طب سوزنی
درمان های طبیعی برای اختلال دوقطبی
برخی از درمان های طبیعی نیز می‌توانند به درمان اختلال دوقطبی کمک کنند. اگرچه، همیشه باید قبل از شروع درمان با پزشک یا روانپزشک خود مشورت کنید. در برخی موارد، این درمان‌ها ممکن است با داروهایی که مصرف می کنید تداخل داشته باشند.
گیاهان و مکمل های زیر در ترکیب با داروها و درمان اصلی به تثبیت خلق و خو و تسکین علائم اختلال دوقطبی کمک می کنند:
- امگا 3
برخی از تحقیقات سال 2016 نشان می‌دهد که مصرف مکمل امگا 3 ممکن است به علائم دوقطبی نوع 1 کمک کند. یک مطالعه معتبر در سال 2012 نشان داد که این به ویژه برای علائم افسردگی مفید است.
- رودیولا روزیا
یک بررسی در سال 2013 نشان می‌دهد که این گیاه ممکن است به افسردگی متوسط کمک کند، بنابراین می تواند به درمان افسردگی مرتبط با اختلال دوقطبی کمک کند.
- آدنوزیل متیونین (SAMe)
یک مکمل اسید آمینه است که می‌تواند به کاهش علائم افسردگی اساسی و سایر اختلالات خلقی کمک کند.
علت اختلال دو قطبی
اختلال دوقطبی یک بیماری روانی نسبتا شایع است، اما کارشناسان هنوز به طور دقیق علت اصلی ابتلا به آن را مشخص نکرده‌اند. برخی از دلایل احتمالی ابتلا به این بیماری عبارتند از:
- ژنتیک
اگر والدین یا خواهر یا برادر شما به اختلال دوقطبی مبتلا است، احتمال ابتلا به این بیماری در شما نیز افزایش می یابد. با این حال، به یاد داشته باشید که اکثر افراد با سابقه خانوادگی ابتلا به اختلال دوقطبی به آن مبتلا نمی شوند.
- مغز شما
ساختار مغز شما ممکن است بر خطر ابتلا به اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد. بی نظمی در شیمی مغز، یا ساختار یا عملکرد مغز شما، ممکن است این خطر را افزایش دهد.
- فاکتورهای محیطی
فاکتورهای محیطی نیز می‌تواند بر شانس ابتلا به اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد. این فاکتورها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- استرس شدید
- تجربه‌های آسیب زا
- بیماری جسمی
آیا اختلال دوقطبی ارثی است؟
بررسی در سال 2014 بیان می‌کند که ژنتیک می تواند نقش مهمی در ایجاد اختلال دوقطبی به خصوص در میان خویشاوندان داشته باشد. به عنوان مثال، بر اساس یک مطالعه کوچک در سال 2016، اگر والدین یا خواهر یا برادر شما به این بیماری مبتلا باشد، خطر ابتلا شما 10 برابر بیشتر می‌شود.
با این وجود، داشتن سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی به این معنی نیست که شما نیز لزوما به آن مبتلا می شوید و این احتمال نیز وجود دارد که بدون سابقه خانوادگی به این بیماری مبتلا شوید.
آیا می‌توان از ابتلا به اختلال دوقطبی پیشگیری کرد؟
هنگامی که دوره های خلقی برای شما شروع شدند، می توانید اقداماتی را در جهت کاهش شدت این دوره ها و کاهش احتمال تجربه دوره های دیگر انجام دهید. اما همیشه نمی توانید از بروز دوره های خلقی یا ابتلا به این شرایط جلوگیری کنید. تحقیقات آینده ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد علل خاص اختلال دوقطبی نشان دهد و به محققان بینش بیشتری در مورد راه های بالقوه پیشگیری از این بیماری بدهد.
بیماری‌هایی که همزمان با اختلال دوقطبی رخ می‌دهند
برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، سایر بیماری های روانی نیز دارند. یک بررسی تحقیقاتی در سال 2019 نشان می دهد که اختلالات اضطرابی از شایع ترین آنها هستند.
سایر شرایطی که ممکن است در کنار اختلال دوقطبی رخ دهد، عبارتند از:
- اختلالات مصرف مواد
- اختلالات اشتها
- فوبیای خاص
- بیش فعالی
علائم این شرایط ممکن است بسته به حالت خلقی شما شدیدتر ظاهر شوند. به عنوان مثال، اضطراب بیشتر با افسردگی اتفاق می افتد، در حالی که مصرف مواد ممکن است با شیدایی بیشتر باشد.
اگر اختلال دوقطبی دارید، ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به برخی بیماری های خاص داشته باشید، از جمله:
- میگرن
- بیماری قلبی
- دیابت
- اختلالات تیروئید
کلام آخر
اختلال دوقطبی یک بیماری مادام‌العمر است، اما به این معنی نیست که زندگی شما به طور کامل مختل می‌شود. در حالی که زندگی با اختلال دوقطبی چالش هایی را برای فرد به وجود می آورد، پایبندی به برنامه درمانی، تمرین منظم خودمراقبتی و تکیه بر سیستم حمایتی می تواند سلامت کلی شما را بهبود بخشد و علائم را به حداقل برساند. آموزش خود و عزیزانتان در مورد این بیماری نیز می‌تواند فواید زیادی داشته باشد.