علائم سندرم پیش از قاعدگی چیست؟ راه های پیشگیری و درمان PMS
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) نامی برای گروهی از علائم است که شما ممکن است 14 روز قبل از قاعدگی آن‌ها را تجربه کنید. این علائم معمولا بلافاصله بعد از شروع قاعدگی متوقف می‌شوند. بیشتر زنان قبل از شروع قاعدگی خود کمی احساس ناراحتی می‌کنند. اما اگر به سندرم پیش از قاعدگی (PMS) مبتلا باشید، ممکن است چنان احساس اضطراب، افسردگی یا ناراحتی کنید که نتوانید در خانه یا محل کار با آن کنار بیایید. برخی از علائم این سندرم در ادامه فهرست شده‌اند. این علائم ممکن است در برخی از ماه‌ها شدیدتر از ماه‌های دیگر باشند.
علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
همچنین این امکان وجود دارد که شما فقط برخی از این علائم را تجربه کنید:
- آکنه
- کمر درد
- نفخ شکم
- تغییرات در اشتها ازجمله میل به غذاهای خاص
- یبوست
- گریه کردن
- افسردگی
- بالا رفتن ضربان قلب
- زودرنجی، تنش و اضطراب
- احساس خستگی
- سردرد
- گرگرفتگی
- درد مفاصل
- تغییرات در خلق و خو
- تمایل نداشتن به رابطه جسنی
- حساسیت و تورم سینه‌ها
- مشکل در تمرکز
- مشکل در خواب
- تورم در دست‌ها و پاها
- علاقه به تنهایی
- افزایش وزن
اگر علائم سندرم پیش از قاعدگی شما شدید باشند، ممکن است شما به بیماری با عنوان اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) مبتلا باشید. این امر به خصوص وقتی صادق است که احساس اضطراب و افسردگی در شما شدید باشد.
علت سندرم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟
دلایل قطعی بروز این سندرم همچنان ناشناخته مانده‌اند. اینگونه به نظر می‌رسد که این سندرم تا حدودی به تغییرات در سطح هورمون‌ها در طی سیکل قاعدگی مرتبط باشد. سندرم پیش از قاعدگی ناشی از استرس یا مشکلات روانی نیست، اگرچه ممکن است علائم آن را بدتر کند.
نحوه تشخیص سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
پزشک از شما می‌خواهد تا علائم خود را بر روی تقویم پیگیری کنید. اگر علائم شما هر ماه از یک الگوی خاص پیروی می‌کنند، این امکان وجود دارد که به سندرم PMS مبتلا باشید.
پزشک همچنین ممکن است شما را معاینه کند و آزمایشاتی را انجام دهد تا احتمالات دیگر را نیز بررسی نماید. همچنین ممکن است بخواهد در مورد عادات غذایی، عادات ورزشی، کار و خانواده شما صحبت کند.
آیا سندرم پیش از قاعدگی قابل پیشگیری است؟
این سندرم قابل پیشگیری نیست. برای برخی از زنان، داشتن یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم و تحرک می‌تواند شدت علائم را کاهش دهد.
درمان PMS
هیچ درمانی برای سندرم پیش از قاعدگی وجود ندارد، اما مصرف دارو ممکن است کمک کند. با این وجود، یک درمان قطعی وجود ندارد که همه‌ی افراد مبتلا را درمان کند. مصرف مسکن‌های بدون نیاز به نسخه مانند ایبوپروفن، آسپرین یا ناپروکسن را برای کمک به کاهش گرفتگی عضلات، سردرد، کمردرد و حساسیت سینه در نظر بگیرید. بسته به علائم سندرم پیش از قاعدگی و شدت آن‌ها، پزشک ممکن است برای شما دارو تجویز کند.
ممکن است لازم باشد چندین دارو را امتحان کنید تا به بهترین گزینه برای شرایط خود دست یابید. داروهایی که پزشک می‌تواند برای شما تجویز کند شامل دیورتیک‌ها، داروهای ضد افسردگی و قرص‌های ضد بارداری است.
دیورتیک‌ها (ادرارآور)
دیورتیک‌ها به شما کمک می‌کنند تا از شر سدیم و مایعات اضافی خلاص شوید. این داروها می‌توانند علائمی مانند نفخ، افزایش وزن، درد سینه‌ها و درد شکم را کاهش دهند. دیورتیک‌ها معمولاً درست قبل از اینکه به طور معمول این علائم را در سیکل قاعدگی خود تجربه کنید مصرف می‌شوند و در صورتی که دیگر به آن‌ها نیاز نداشته باشید می‌توانید مصرف آن‌ها را متوقف کنید.
آیا داروهای ضد افسردگی موثر هستند؟
داروهای ضد افسردگی می‌توانند علائمی مانند زودرنجی، اضطراب و افسردگی را که برخی از زنان در این دوران تجربه می‌کنند، تسکین دهند. این داروها به طور معمول روزانه مصرف می‌شوند حتی اگر فرد احساس خوبی داشته باشد.
قرص‌های ضد بارداری چطور؟
پزشک می‌تواند در مورد قرص‌های ضد بارداری به منظور کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی با شما صحبت کند. قرص‌های ضد بارداری با متعادل کردن سطح هورمون‌ها در طول سیکل قاعدگی علائم را کاهش می‌دهند. با این وجود، برخی از زنان با مصرف قرص‌های ضد بارداری علائم شدیدتر و به مراتب بدتری را تجربه می‌کنند و ممکن است عوارض جانبی داشته باشد.
داروهای بدون نیاز به نسخه برای درمان سندرم پیش از قاعدگی
شما می‌توانید داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک را برای کاهش علائم این سندرم از داروخانه‌ها تهیه کنید. این داروها معمولا ترکیبی از آسپرین یا استامینوفن با کافئین، آنتی هیستامین‌ها یا دیورتیک‌ها هستند. برخی از مسکن‌های بدون نیاز به نسخه نیز می‌توانند موثر باشند. این مسکن‌ها عبارتند از ایبوپروفن، کتوپروفن و ناپروکسن.
این مسکن‌ها برای کاهش علائم PMS خفیف تا متوسط عمکلرد خوبی دارند. لازم به ذکر است که قبل از مصرف هر یک از این داروها یا مسکن‌ها بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
زندگی با سندرم پیش از قاعدگی
مدیریت سندرم پیش از قاعدگی با شناسایی علائم و زمان وقوع آن‌ها شروع می‌شود. با شناسایی این علائم شما رژیم غذایی دوران قاعدگی، ورزش و برنامه‌های خود را به گونه‌ای تنظیم کنید که کم‌ترین ناراحتی را تجربه کنید. درمان از فردی به فرد دیگر تفاوت می‌کند و پزشک است که می‌تواند در این زمینه به شما کمک کند.
ویتامین‌ها و سایر درمان‌های خانگی پی ام اس
ممکن است شنیده باشید که ویتامین‌ها و سایر مکمل‌ها مانند ویتامین B، ویتامین E، منگنز، منیزیم ( منابع طبیعی منیزیم ) و تریپتوفان می‌توانند در درمان و کاهش علائم PMS موثر باشند. تا به امروز مطالعاتی در این مورد انجام نشده است و این امکان وجود دارد که این ویتامین‌ها و مکمل‌ها بیشتر از سود، ضرر داشته باشند. به عنوان مثال، ویتامین B6 و ویتامین E در صورت مصرف بیش از حد می‌توانند عوارض جانبی را برای فرد به همراه داشته باشند. اگر قصد مصرف هر یک از این ویتامین‌ها یا مکمل‌ها را دارید با پزشک خود مشورت کنید.
از طرف دیگر، مصرف قرص‌های کلسیم می‌توانند علائم احتباس آب، گرفتگی عضلات و کمر درد را کاهش دهند. مصرف حدود 1000 میلی گرم کلسیم در روز ضرری ندارد، به خصوص که کلسیم دارای فواید دیگری برای سلامت استخوان‌هاست.
نکاتی در مورد کنترل سندرم پیش از قاعدگی
- کربوهیدرات‌های پیچیده (مانند غلات کامل و نان‌های سبوس دار، پاستا و غلات)، فیبر و پروتئین بخورید. قند و چربی را کاهش دهید.
- برای کاهش نفخ و احتباس آب چند روز قبل از شروع قاعدگی از مصرف نمک خودداری کنید.
- برای کاهش تنش و استرس و کاهش درد سینه، مصرف کافئین را کاهش دهید.
- به جای سه وعده سعی کنید شش وعده کوچک‌تر بخورید.
- ورزش هوازی (اروبیک) انجام دهید. 4 تا 6 بار در هفته تا 30 دقیقه ورزش کنید.
- خواب کافی داشته باشید؛ 8 ساعت در روز.
- برنامه منظمی از وعده‌های غذایی، زمان خواب و ورزش را رعایت کنید.
- سعی کنید رویدادهای استرس‌زا را برای هفته بعد از قاعدگی خود برنامه‌ریزی کنید.
سوالاتی که می‌توانید از پزشک خود بپرسید
- آیا علائمی که من دارم می‌توانند ناشی از شرایطی به غیر از سندرم پیش از قاعدگی باشند؟
- چه داروهای بدون نسخه‌ای می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند؟
- آیا قرص‌های ضد بارداری موثر هستند؟
- برای کاهش علائم این سندرم چه تغییراتی می‌توانم در سبک زندگی خود ایجاد کنم؟
- اگر علائمی که تجربه می‌کنم بهتر یا بدتر نشدند، چه باید بکنم؟