حس بویایی کدام حیوانات قوی است؟

مطالعات اخیر نشان داده است که فیل آفریقایی دارای قوی‌ترین حس بویایی در قلمرو حیوانات است. سگ شکاری بلادهوند اغلب به عنوان بینی متصل به سگ یاد می‌شود زیرا این سگ‌ها دارای توانایی باورنکردنی جستجوی روی زمین با بینیشان هستند. شاخک‌های بزرگ، پر مانند و پیچیده‌ی کرم ابریشم پر است از گیرنده‌های بویایی که باعث می‌شوند تا بوی یک ذره رایحه‌ی فرومون از ماده‌ای به فاصله‌ی 7 مایل دورتر را متوجه شوند. با مینویسم همراه باشید تا برخی حیوانات با حس بویایی قوی را بشناسید.

حیوانات با بویایی قوی

انسان‌ها ممکن است باهوش‌ترین موجودات زنده‌ی روی زمین باشند اما دیگر اعضای قلمروی حیوانی را نباید دست کم گرفت. هزاران سال تکامل به این حیوانات، توانایی‌های عجیبی داده که موجب بقای گونه‌های آن‌ها شده است. این توانایی‌ها به آن‌ها این اجازه را می‌دهند تا برای زنده ماندن شکار کنند، از دست شکارچیان فرار کنند و یا جفتی برای تولیدمثل پیدا نمایند.  

از جمله جالب‌ترین توانایی‌های تکامل یافته توسط برخی از حیوانات، حس بویایی بسیار قوی است. این حیوانات از بینی‌های خود برای بو کشیدن غذا از فاصله‌ی دور یا احساس خطر استفاده می‌کنند. در ادامه، فهرستی از موجودات زنده با قوی‌ترین حس بویایی در قلمرو حیوانات آورده شده است. برای خواندن فهرست قدرت حیوانات با قدرت بینایی بالا کلیک کنید.

موش سوری بزرگ آفریقایی

این موجودات کوچک که بومی آفریقای مرکزی هستند، ممکن است قدرت بینایی چندان خوبی نداشته باشند اما حس بویایی قوی آن‌ها این مشکل را جبران می‌کند. این جوندگان به به اندازه‌ی گربه هستند، حس بویایی باورنکردنی دارند به گونه‌ای که به بسیاری از آن‌ها برای کشف مین زمینی یا مواد منفجره‌ی مدفون باقیمانده از جنگ‌ها آموزش داده می‌شود. از بسیاری از آن‌ها در کشورهایی مانند کلمبیا، موزامبیک، آنگولا استفاده می‌شود و برخی از آن‌ها به منظور تشخیص مرض سل از نمونه‌های بیمارستانی آموزش می‌بینند. 

خرس‌های گریزلی خاکستری

خرس‌ها برای حس بویایی بسیاری قوی خود شناخته می‌شوند به طوری که می‌توانند بوی غذا را از فاصله‌های بسیار دور متوجه شوند. اما یک نوع خرس تنومند وجود دارد که وقتی صحبت از حس بویایی می‌شود، در میان گونه‌های دیگر خودنمایی می‌کند. خرس‌های گریزلی خاکستری که در آمریکای شمالی زندگی می‌کنند، دارای حس بویایی قوی‌تری نسبت به سگ‌های شکاری بلادهوند هستند. در مجموع، خرس‌ها دارای گیرنده‌های بویایی بیشتری نسبت به باقی حیوانات هستند. قسمت تشخیص بو بینی یک خرس گریزلی خاکستری حدود صد برابر قوی‌تر از انسان است. 

کوسه سفید بزرگ

حس بویایی را می‌توان حساس‌ترین حس کوسه‌ها دانست. کوسه ها یکی از حیوانات با بویایی بالا هستند، حس بویایی این درندگان بزرگ که به اعتقاد برخی از افراد قدیمی‌تر از دایناسورها هستند، به گونه‌ای تکامل پیدا کرده است که حتی می‌توانند یک قطره خون را در میان 10 میلیارد قطره آب تشخیص دهند. اغلب به این نوع کوسه‌ها، بینی‌های شنا گفته می‌شود زیرا می‌توانند بوی مقدار کمی خون و مواد دیگر را صدها متر تشخیص دهند. سوراخ‌های بینی کوسه سفید بزرگ که در زیر پوزه‌اش قرار گرفته‌اند، نورون‌های حسی بسیار زیادی دارد. این نورون‌های حسی منجر به حس بویایی بسیار قوی می‌شود. 

کیوی 

این پرندگان بی‌پرواز بومی نیوزلند دارای عجیب و غریبی هستند که هدف خاصی دارد. کیوی علیرغم نداشتن قدرت بینایی خوب، منقاری دارد که موجب حس بویایی قوی آن می‌شود. دانشمندان دانشگاه میسی همچنین متوجه شده‌اند که منقار این پرندگان دارای گیرنده‌های حسی است که به آن‌ها امکان حس کردن شکاری که زیر زمین حرکت می‌کند را می‌دهند. مغز کیوی نیز دارای بخش‌های اختصاص داده شده به بو است و حس بویایی آن در میان پرندگان جایگاه نخست را به خود اختصاص می‌دهد. این ویژگی به کیوی این امکان را می‌دهد تا مواد غذایی را زیر زمین و در میان جنگل‌ها و شاخه و برگ‌ها قرار دهد. 

سگ شکاری

سگ شکاری بلادهوند اغلب به بینی متصل به یک سگ اشاره دارد زیرا این سگ‌ها دارای توانایی باورنکردنی جستجوی با بینی هستند. آن‌ها غشاهای بویایی بزرگ و بسیار حساسی دارند که از حدود 230 میلیون گیرنده بو تشکیل شده‌اند و می‌توانند بوی 13 روز پیش را نیز ردیابی کنند. این سگ‌ها از 130 مایلی می‌توانند بو را حس کنند و به دنبال آن بگردند. اغلب می‌بینید که ماموران اجرای قانون از این سگ‌ها برای بررسی صحنه‌های جنایت، شکار مجرمان یا یافتن افراد گمشده استفاده می‌کنند. آن‌ها با داشتن توانایی بوهای متعلق به صدها ساعت پیش، در اجرای قانون نقش بسزایی داشته‌اند.

کرکس سیاه

این پرندگان بزرگ، کچل و بال بومرنگی با استفاده از حس بویایی، وعده غذایی بعدی خود را ردیابی می‌کنند. آن‌ها دارای یک حفره بینی کاملاً مشخص و یک پیاز بویایی بزرگ هستند که چهار برابر سایر گونه‌های کرکس است. همچنین، تعداد سلول میترال کرکس سیاه که اطلاعات را از گیرنده‌های بویایی به مغز منتقل می‌کنند، دو برابر سایر کرکس‌هاست. آن‌ها می‌توانند حیوانات مرده را از فاصله بیش از یک مایلی بو کنند. کرکس‌های سیاه همچنین قادر به تشخیص بوی ترکیبات شیمیایی گوگردی آسمان نیز هستند. به این ترتیب، آنقدر دور خود می‌چرخند تا منبع بو را پیدا کنند.

پروانه‌ی کرم ابریشم نر

پروانه‌ی کرم ابریشم نر بینی ندارد اما دارای شاخک‌های برجسته‌ای است که برای تشخیص بو بکار می‌روند. شاخک‌های بزرگ، پر مانند و پیچیده‌ی پروانه‌های کرم ابریشم مملو از گیرنده‌های بویایی است که به آن‌ها امکان تشخیص یک ذره رایحه‌ی فرومون پروانه‌ی ماده‌ای با فاصله بیش از هفت مایلی را فراهم می‌کند. آن‌ها از شاخک‌ها برای استشمام مولکول‌های هورمون‌های جنسی ماده حتی در فواصل زیاد استفاده می‌کنند. از طرف دیگر، پروانه‌های ماده از رایحه یک پروانه‌ی نر برای بررسی تناسب اندام باروری استفاده می‌کنند.

سگ باست هوند

این سگ‌ها مانند سگ‌های شکاری بلادهوند دارای حس بویایی بسیار قوی هستند. آن‌ها کوچک هستند و نزدیک به زمین حرکت می‌کنند که باعث می‌شود به خوبی بو را دنبال کنند. گوش‌های بزرگ سگ‌های هوند بر روی زمین کشیده می‌شود و بو را به سمت بالا به بینی می‌رساند. پوست چروکیده صورت و گردن بو را به دام می‌اندازد و کمک می‌کند تا بو نزدیک به بینی بماند. به همین دلیل است که این سگ‌ها، عملکرد بسیار خوبی در ردیابی دارند. 

مارها

به طور کلی، مارها دارای حس بویایی بسیار قوی هستند که حس بینایی و شنیداری ضعیف آن‌ها را جبران می‌کند. در حالی که مارها بو را از طریق بینی خود استشمام می‌کنند، حس بویایی آن‌ها از طریق جفت اندام واقع در سقف دهان نیز افزایش می‌یابد. به این اندام‌ها، باكو مبناس یاکوبسون گفته می‌شود. مارها وقتی بوی چیزی را حس می‌کنند، زبانشان را تکان می‌دهند تا بیشتر متوجه‌ی آن بو شوند. زبان چنگال مانند آن‌ها دارای یک جفت شاخ فرعی است که مولکول‌های بو را از هوا می‌گیرد. مغز آن‌ها به سرعت بو را پردازش می‌کند تا بتوانند شکار را دنبال کنند. 

فیل آفریقایی

مطالعه‌ی اخیر نشان داده است که فیل آفریقایی دارای قوی‌ترین حس بویایی در قلمرو حیوانات است. دانشمندان دریافته‌اند که فیل‌های آفریقایی، بیشترین تعداد ژن (حدود 2000 ژن) مرتبط با حس بویایی را دارند که تقریباً 5 برابر انسان و دو برابر سگ‌هاست. سوراخ‌های بینی یک فیل که در انتهای بدن تنومند آن قرار دارد، می‌توانند منابع آب را از فاصله‌ی 19.2 کیلومتری (12 مایل) تشخیص دهند.