عطار نیشابوری، شاعر بزرگ ایرانی، در آثارش به موضوعات مختلفی پرداخته است که بیشتر آن‌ها معنوی و عرفانی است. موضوع تولد در شعرهای او به طور مستقیم کمتر به چشم می‌خورد، اما می‌توان تمثیل‌ها و استعاره‌هایی را در اشعار او یافت که به نوعی به تولد و باززایی روح اشاره دارند. در اینجا چند نمونه از اشعار او را آورده‌ام که می‌توانند درکی از تجدید حیات روحانی و تولد دوباره را منتقل کنند:
ز تولدی که در عالم بود اول
آن تولد از تو بود اندر محول
تا چه زمان بود تو را این تولد
کز آن تولیدی دگر باره جدید
مرگ بر تو حیاتست اگر تو بمیری
از مرگ خویش تولدی دیگر گزین
از آنجا که موضوع تولد به طور مستقیم و به شکل غالب در شعر عطار وجود ندارد، ابیاتی که پیش‌تر ذکر شدند، نمونه‌هایی هستند که به نحوی می‌توانند به مفهوم تجدید حیات یا تولد روحانی تعبیر شوند. بیشتر شعرهای عطار با موضوعات عرفانی و روحانی در ارتباط هستند و مفهوم تولد در آن‌ها بیشتر به معنای باززایی روحی و فرار از وابستگی‌های مادی تفسیر می‌شود.
با این حال، برای پرداختن به موضوع تولد با نگاه عرفانی، می‌توان به بیت‌های دیگری از شعرهای عطار اشاره کرد که به نوعی ایده‌های مشابه را بیان می‌کنند:
تا کی از ننگ تولد و ممات
دل برنجان و جان برآرام ساز
آنکس که جان نداد ز جانان جدا
هرگز نیابد به جز تولد را
گر تو مرد راهی بمیر از پیش
تا بتابد بر تو از تولد خویش
این ابیات به خوبی نشان می‌دهند که عطار چگونه مفهوم تولد را به معنای باززایی و رستاخیز روحانی در مسیر سیر و سلوک عرفانی تفسیر میکند. اگر نیاز به توضیحات بیشتری دارید یا بیت‌های خاص دیگری را می‌خواهید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم.
