یک درک کامل از آناتومی و فیزیولوژی پوست، مراحل بهبود پوست، انواع زخم و گزینه های ترمیم زخم برای تشخیص عوامل موثر در دیر شدن زخم ضروری می باشند. هر یک از این موارد، نقش کلیدی در کمک و کنترل انواع مختلف زخم ایفا می کنند. در این مقاله، ما عوامل مختلفی که باعث دیر خوب شدن یک زخم می شوند را بررسی می کنیم.
بهبود زخم ممکن است به خاطر موارد مرتبط با خود زخم از قبیل عفونت یا حضور باکتری های غیرطبیعی، فشار، ضربه، خشکی پوست، مردگی بافت، ورم و عرق سوز شدن به تعویق بیفتد. همراه ما باشید تا چند علت دیر خوب شدن زخم در بدن را مورد بررسی قرار دهیم.
چرا زخم بدن دیر خوب می شود
شاید برای دیر خوب شدن زخم هایی که روی پوست شما ایجاد می شود به دنبال دلیل باشید تا بدانید علت دیر خوب شدن زخم بدن چیست. در ادامه چند علت دیر خوب شدن زخم را معرفی نموده ایم که میتوانید با توجه به آنها برای بهبود سریعتر زخم های بدن اقدام کنید.
خشکی پوست
یک علت دیر خوب شدن زخمها خشکی پوست می باشد. مرطوب بودن پوست باعث می شود که زخم سریع تر بهبود یابد و باعث درد کمتری می شود چرا که سلول ها معمولاً در یک محیط خشک دچار بی آبی می شوند و می میرند. این موضوع منجر به تشکیل خراش یا پوسته در محل زخم می شود و در نتیجه، بهبود را به تاخیر می اندازد. در صورتی که زخم با استفاده از مرطوب کننده ها، هیدراته نگه داشته شود، حرکت سلول برون پوستی افزایش می یابد و بافت مخاطی تشکیل می گردد.
عفونت یا حضور باکتری های غیر طبیعی
عفونت نیز می تواند علت دیر خوب شدن زخم در بدن باشد. در صورت وجود عفونتی که با چرک، ترشح التهابی، تب، پوست سرخی یا پینه خوردگی همراه است، بافت زخم باید به منظور شناسایی باکتری مهاجم و انتخاب درمان آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گیرد. زمانی که یک زخم فشاری یا عمیق که تا استخوان می رسد، بهبود پیدا نکند، بیمار باید از نظر نشانه های التهاب مغز استخوان مورد ارزیابی قرار گیرد. هر گونه کشت غیرطبیعی یا نتایج دیگر ارزیابی باید به پزشک گزارش شود. به این ترتیب، پزشک می‌تواند بهترین درمان آنتی بیوتیکی را برای درمان عفونت تجویز کند.
عرق سوز شدن
عرق مکرر می تواند یکپارچگی پوست را تغییر دهد. آموزش مراقبت درست از پوست برای داشتن پوست زیبا و بهبود زخم بسیار اهمیت دارد و برخی مواقع عرق سوز شدن، علت دیر خوب شدن زخم های بدن می باشد.
مردگی بافت
بافت مرده می تواند بهبود زخم را به تاخیر بیندازد. پوست دله زخم و پوست زخم، دو نوع از مردگی بافت به شمار می روند که می توانند در یک زخم ایجاد شوند. پوست دله زخم، نوعی مردگی بافت مرطوب، شل و چسبناک است که معمولاً به رنگ زرد دیده می شود. پوست زخم که به نظر خشک و ضخیم می رسد، سیاه رنگ است. در اکثر موارد، مردگی بافت باید پیش از ترمیم و بهبود زخم برداشته شود.
فشار
زمانی که فشار در محل زخم بیش از اندازه باشد، خون به شبکه ی مویرگی قطع می شود. این موضوع منجر به کاهش جریان خون به باف اطراف و تاخیر در بهبود می‌شود.
خوب است فرق فشار خون بالا و پایین را بدانید.
ضربه یا ورم
زخم ها در محیط هایی که به صورت مداوم ضربه به آن ها وارد می شود یا جریان خون در اثر ورم قطع می گردد، به کندی بهبود می یابند. گاهی اوقات، هم چنین زخم هایی اصلاً خوب نمی شوند.
بهبود زخم ممکن است به خاطر عوامل سیستماتیک هیچ هیچ ارتباط مستقیمی با محل زخم ندارند، به تاخیر بیفتد. این عوامل عبارتند از سن، نوع بدن، بیماری مزمن، ایمنی فرونشانی، وضعیت تغذیه، رادیوتراپی و ناکارایی عروقی.
سن
زخم در بیماران مسن تر کندتر از بیماران جوان تر بهبود می‌یابد، عمدتاً به خاطر اختلاط امراض که با بالا رفتن سن رخ می‌دهد. بیماران مسن‌تر ممکن است تغذیه نامناسبی داشته باشند، واکنش هورمونی بدنشان تغییر کرده باشد، آبرسانی ضعیفی داشته باشند یا مشکلاتی را در سیستم ایمنی، تنفسی یا گردش خون تجربه نمایند. هر یک از این موارد می‌توانند خطر از بین رفتن پوست را افزایش دهند و بهبود زخم را به تاخیر بیندازند.
نوع بدن
نوع بدن نیز می‌تواند در روند بهبود زخم تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، یک بیمار چاق ممکن است به دلیل گردش خون نامناسب با دیر خوب شدن زخم مواجه شود. علاوه بر این، بدن برخی از بیماران چاق، پروتئین جذب نمی‌کند که این خود موجب دیر خوب شدن زخمشان می‌گردد. از طرف دیگر، کمبود اکسیژن و ذخیره‌ی مواد مغذی ممکن است در روند بهبود زخم اختلال ایجاد کند.
بیماری های مزمن
بیماری عروقی مزمن، بیماری قلبی، سرطان و دیابت از جمله بیماری‌های مزمنی هستند که می‌توانند در روند بهبود زخم اختلال ایجاد کنند. بیمارانی که چنین بیماری‌هایی دارند، باید تحت مراقب پزشک قرار گیرند تا بهترین روش درمان برایشان تجویز گردد.
ایمنی فرونشانی و رادیوتراپی
سرکوب سیستم ایمنی توسط یک بیماری، دارو یا سن می تواند روند بهبود زخم را دچار مشکل کند. رادیوتراپی ممکن است باعث تغییر در پوست یا قرحه شود، یا فوراً پس از درمان یا بعد از به پایان رسیدن دوره‌ی درمان.
تغذیه
وضعیت تغذیه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا ظاهر بیمار یا زخم نمی‌تواند یک شاخص قابل اعتماد از جذب مناسب مواد مغذی توسط بدن بیمار باشد. آلبومین و پری آلبومین، میزان لنفوسیت و سطح ترانسفرین از جمله نشانه های تغذیه نامناسب هستند و باید به دقت ارزیابی گردند چرا که پروتئین برای رشد سلولی نیاز است.
ناکارایی عروقی
زخم‌های مختلف ناشی از دیابت، فشار و مشکلات شریانی می توانند بر اندام ها تاثیر منفی بگذارند. کاهش جریان خون می تواند دلیل اصلی این زخم ها باشد. ارزیابی بالینی باید برای تشخیص نوع زخم و انتخاب روش درمان مناسب انجام شود.
