شعر مرگ انسانیت از فریدون مشیری یکی از شعرهای زیبا و در عین حال غم انگیزی است که به بی اهمیت شدن درد و رنج انسان ها اشاره می کند. به از بین رفتن مفهوم انسانیت و ارزش نهادن به آدمیت. متن کامل شعر مرگ انسانیت فریدون مشیری را در ادامه تقدیمتان می کنیم. تعدادی عکس نوشته با شعر مرگ انسانیت نیز در انتها قرار داده شده است.
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای!جنگل را بیابان می کنند
همچنین می توانید شعر مشهور دیگر استاد مشیری بنام «شعر گرگ درون» رو نیز بخونید.
متن شعر مرگ انسانیت فریدون مشیری
از همان روزی که فرزندان« آدم»
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرد
گر چه «آدم» زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادر ها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون ،دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود
بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت،قرن ها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ،آدمیت بر نگشت
قرن ما روزگار مرگ انسانیت است
سینه دنیا ز خوبیها تهی است
صحبت از آزادگی،پاکی ،مروت،ابلهی است
صحبت از عیسی و مو سی و محمد نابجاست
قرن «موسی چمبه» هااست
روزگار مرگ انسانیت است
من ،که از پژمردن یک شاخه گل،از نگاه ساکت یک کودک بیمار
از فغان یک قناری در قفس،از غم یک مرد در زنجیر- حتی قاتلی بر دار
اشک در چشمان و بغضم در گلو است
وندرین ایام زهرم در پیاله ،زهر مارم در سبو است
مرگ او را از کجا باور کنم؟
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای!جنگل را بیابان می کنند
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان می کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان میکنند!
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن:مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن:یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن:جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور،در میان مردمی با این مصیبت ها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشقِِ گفتگو از مرگ انسانیت است
همچنین بخوانید: متن شعر عجب صبری خدا دارد
امیدواریم از خواندن متن شعر قرن ما روزگار مرگ انسانیت است فریدون مشیری لذت برده باشید گرچه این شعر بیشتر ناراحت کننده و دردناک است.
عکس نوشته شعر روزگار مرگ انسانیت است
