برف و باران از نعمت های زیبای خداوند می باشند. برف و باران زمین مرده را زنده می کنند، باعث سرسبز شدن و پربار شدن درختان می شوند، آب های زیر زمینی را زیادی می کنند. برف و باران برای ادامه حیات ما انسان ها بسیار ضروری می باشد. برای نزول برف و باران دعاهایی که برای بارش برف و باران نوشته شده است را بخوانید.
دعا برای بارش برف و باران
دعای نوزدهم از صحیفه سجادیه در خصوص بارش برف و باران آمده است و به برکت بارش باران نیز اشاراتی کرده است این است دعا بارش برف و باران:
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیثَ، وَ انْشُرْ عَلَینَا رَحْمَتَک بِغَیثِک الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِک الْمُونِقِ فِی جَمِیعِ الْآفَاقِ.
بارخدایا، ما را به باران سیراب ساز، و رحمتت را بر ما بگستران به باران بسیار از ابری که برای رویانیدن گیاه شگفت‌انگیز در همه آفاق روان گشته.
وَ امْنُنْ عَلَی عِبَادِک بِإِینَاعِ الثَّمَرَةِ، وَ أَحْی بِلَادَک بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِکتَک الْکرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْی مِنْک نَافِعٍ، دَائِمٍ غُزْرُهُ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ، وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ.
و بر بندگان خود با به بار آمدن میوه منّت گذار، و سرزمین های مرده را با شکفتن شکوفه ها زنده کن، و فرشتگان بزرگوار خود را به بارانی سودمند گواه گیر، بارانی بسیار و انبوه، و پیوسته با برکات گسترده، بارانی تند و سریع و شتابان.
تُحْیی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ، سَحَاباً مُتَرَاکماً هَنِیئاً مَرِیئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا، غَیرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ.
تا هر چه مرده است به آن زنده نمایی، و آنچه از میان رفته به ما بازگردانی، و آنچه آمدنی است بیرون آوری و به سبب آن روزی ها را وسعت بخشی، ابری در هم فشرده، کامبخش و گوارا و فراگیرنده و خروشان که بارانش دائمِ ویران کننده، و برقش فریبنده (بدون باران) نباشد.
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً، تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِیضَ
بارخدایا ما را به بارانی فریادرس و برطرف کننده قحطی سیراب کن، بارانی رویاننده گیاه، سبز کننده دشت و دَمَن، وسیع و پرمایه، که به سبب آن گیاه روئیده پژمرده را خرم کنی، و آن را برای گیاه شکسته مومیایی قرار دهی.
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْیاً تُسِیلُ مِنْهُ الظِّرَابَ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِی جَمِیعِ الْأَمْصَارِ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ، وَ تُکمِلُ لَنَا بِهِ طَیبَاتِ الرِّزْقِ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِیدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَی قُوَّتِنَا.
بارخدایا بر ما بارانی فرست که به آن از تپه ها آب سرازیر گردانی، و چاه ها را لبریز کنی، و نهرها را روان سازی، و درختان را برویانی، و قیمت ها را در همه شهرها ارزان کنی، و چهارپایان را قوّت دهی و خلایق را زنده دل و نکوحال فرمایی، و روزی های پاکیزه را برای ما کامل گردانی، و کشت و زرع ما را برویانی، و پستان‌ها را پرشیر سازی، و نیرویی بر نیروی ما بیفزایی.
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَینَا سَمُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَینَا حُسُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَینَا رُجُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَینَا أُجَاجاً.
بارخدایا سایه آن ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز، و سردی آن را بر ما شوم و ناخجسته منما، و باریدنش را بر ما باران عذاب قرار مده، و آبش را در کام ما تلخ و ناگوار مگردان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَکاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، «إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ».
بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و از برکات آسمان ها و زمین روزی ما ساز که تو بر هر چیز توانایی.
دعا نزول برف و باران
دعای بارش برف و باران در خطبه 143 نهج البلاغه آمده است که حضرت علی (ع) برای نزول برف و باران این دعا را خواندند:
اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیْکَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَکْنَانِ
بار خدایا! ما از خانه ها و از زیرپوشش ها و سقف ها
وَ بَعْدَ عَجِیجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ
پس از شنیدن ناله حیوانات و صداى دلخراش کودکان، بیرون آمدیم
رَاغِبِینَ فِی رَحْمَتِکَ وَ رَاجِینَ فَضْلَ نِعْمَتِکَ
در حالى که اشتیاق به رحمت، و امید به فضل و نعمت تو
وَ خَائِفِینَ مِنْ عَذَابِکَ وَ نِقْمَتِکَ.
و ترس از عذاب و کیفرت داریم.
اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَیْثَکَ وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ الْقَانِطِینَ
بار خدایا! بارانت را بر ما فرو فرست، ما را سیراب کن و از درگاهت مأیوس برمگردان
وَ لَا تُهْلِکْنَا بِالسِّنِینَ
با خشکسالى و قحطى ما را هلاک مکن
وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا
و به اعمال ناشایسته اى که بى خردانِ ما انجام داده اند ما را مؤاخذه مفرما
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
اى مهربانترین مهربانان.
اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیْکَ نَشْکُو إِلَیْکَ مَا لَا یَخْفَى عَلَیْکَ
خداوندا! ما به سوى تو آمده ایم تا از چیزى شکایت به درگاهت آوریم که از تو پنهان نیست
حِینَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَایِقُ الْوَعْرَةُ
هنگامى که مشکلات طاقت فرسا ما را به درگاه تو فرستاده
وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ
و خشکسالى و قحطى به ناچار ما را به این جا آورده
وَ أَعْیَتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ
نیاز‌ها فوق العاده ما را خسته کرده
وَ تَلَاحَمَتْ عَلَیْنَا الْفِتَنُ [الْمَسْتَصْعَبَةُ]الْمُسْتَصْعِبَةُ.
و فتنه هاى سخت پى درپى دامان ما را گرفته است.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِینَ
خداوندا! از تو مى خواهیم که ما را نومید برنگردانى
وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِینَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا
و با حزن و اندوه بازگشت ندهى و ما را به گناهانمان مؤاخذه نکنی
وَ لَا تُقَایِسَنَا بِأَعْمَالِنَا.
و به مقتضاى اعمالمان با ما رفتار کنی.
اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَیْنَا غَیْثَکَ وَ بَرَکَتَکَ وَ رِزْقَکَ وَ رَحْمَتَکَ
بار خدایا! باران و برکات و رزق و رحمتت را بر ما بگستران
وَ اسْقِنَا سُقْیَا نَاقِعَةً مُرْوِیَةً مُعْشِبَةً
بارانى بر ما بفرست نافع و سودمند و بارور کننده
تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْیِی بِهَا مَا قَدْ مَاتَ
که آنچه را خشک شده با آن برویانى و آنچه را مرده، زنده کنى
نَافِعَةَ الْحَیَا کَثِیرَةَ الْمُجْتَنَى تُرْوِی بِهَا الْقِیعَانَ
آبى بسیار پر منفعت، پربار که تپه ها و کوه ها را با آن سیراب نمایى
وَ تُسِیلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ
رودخانه ها را به راه اندازى و درختان را پر برگ سازى
إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ.
به راستی که تو به هر چه اراده کنى توانا هستى.
دعا برای بارش برف و باران قوی
در نهج البلاغه در خطبه 115 دعای دیگر برای نزول و بارش برف و باران نوشته شده است که حضرت علی (ع) به خواندن آن برای آمدن برف و باران سفارش کرده است.
اللَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا
بارالها! کوههاى ما از بى آبى از هم شکافته
وَ اغْبَرَّتْ أَرْضُنَا
و زمین ما پر غبار و خشک و خالى از گیاه شده
وَ هَامَتْ دَوَابُّنَا وَ تَحَیَّرَتْ فِی مَرَابِضِهَا
و چهارپایان ما سخت تشنه شده و در آغل هاى خویش سرگردانند
وَ عَجَّتْ عَجِیجَ الثَّکَالَى عَلَى أَوْلَادِهَا
و همچون مادران فرزند مرده، ناله سر داده
وَ مَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِی مَرَاتِعِهَا وَ الْحَنِینَ إِلَى مَوَارِدِهَا
و از رفت و آمد زیاد به چراگاه‌ها و روى آوردن به آبگاه‌ها (و نیافتن آب و علف) خسته شده اند.
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ أَنِینَ الْآنَّةِ وَ حَنِینَ الْحَانَّةِ
بارخدایا! به ناله گوسفندان، و فریاد سوزناک شتران ما، رحم فرما
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَیْرَتَهَا فِی مَذَاهِبِهَا وَ أَنِینَهَا فِی مَوَالِجِهَا
بارالها! به سرگردانى آن‌ها در راه ها (از شدت گرسنگى و عطش) و ناله هاشان در آغل ها ترحم فرما
اللَّهُمَّ خَرَجْنَا إِلَیْکَ حِینَ اعْتَکَرَتْ عَلَیْنَا حَدَابِیرُ السِّنِینَ
خداوند! هنگامى به سوى تو بیرون آمدیم که خشکسالى هاى پى در پى بر ما هجوم آورده
وَ أَخْلَفَتْنَا مَخَایِلُ الْجُودِ
و ابرهاى پر باران به ما پشت کرده است
فَکُنْتَ الرَّجَاءَ لِلْمُبْتَئِسِ وَ الْبَلَاغَ لِلْمُلْتَمِسِ
تو مایه امید هر بیچاره و حلاّل مشکلات هر طلب کننده اى
نَدْعُوکَ حِینَ قَنَطَ الْأَنَامُ
تو را مى خوانیم در این هنگام که یأس و نومیدى بر مردم چیره شده
وَ مُنِعَ الْغَمَامُ وَ هَلَکَ السَّوَامُ
و ابر‌ها از باریدن بازداشته شده اند و حیوانات بیابان رو به هلاکت مى روند
أَلَّا تُؤَاخِذَنَا بِأَعْمَالِنَا وَ لَا تَأْخُذَنَا بِذُنُوبِنَا
که ما را به اعمالمان مؤاخذه نکنى، و به گناهانمان مگیرى
وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِالسَّحَابِ الْمُنْبَعِقِ وَ الرَّبِیعِ الْمُغْدِقِ
و (بارالها!) رحمتت را به وسیله ابرهاى پرباران و بهار پر آب و گیاه
وَ النَّبَاتِ الْمُونِقِ
و گیاهان سرسبز و پر طراوت بر ما بگستران
سَحّاً وَابِلًا تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ
بارانى دانه درشت بر ما نازل کن آن چنان که زمینهاى مرده را با آن زنده کنى
وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ.
و آنچه را از دست رفته به ما بازگردانى.
