نداشتن دوست صمیمی از لحاظ روانشناسی چه آسیب هایی به همراه دارد؟

در این مطلب قصد داریم به بررسی آسیب های نداشتن دوست صمیمی از لحاظ روانشناسی بپردازیم. ابتدا بهتر است که از خودتان بپرسید که آیا می توان بدون دوست زندگی کرد؟ آیا این موضوع پیامدی برای سلامت روانشناختی ما دارد؟ امروزه بسیاری از افراد روزهای عادی خود را بدون داشتن اعتماد، ارتباط و دوستی با افراد دیگر می گذرانند.

برخی از افراد ممکن است با مطرح کردن این سوال به شما پاسخ دهند، “مطمئناً می توانیم بدون دوست صمیمی زندگی کنیم، من هیچ دوست صمیمی ندارم و کاملاً زنده ام ” و البته این درست است. نداشتن دوست صمیمی انسان را نمی کشد اما زندگی شما بدون دوست کیفیت نخواهد داشت و در شرایط سخت زندگی دچار ناراحتی، ناامیدی و دلسردی خواهید شد.

یکی از دلایل مراجعه افراد به درمان روانشناختی، احساس تنهایی است. آنها قادر به ایجاد پیوندهای اجتماعی محکم نیستند و کسی را ندارند که با آنها صحبت کنند، با آنها بخندند و اوقات خوبشان را با آن ها به اشتراک بگذارند.

آدمها موجوداتی اجتماعی و تمایل به برقراری رابطه دوستانه و صمیمانه دارند و مغز آنها برای لذت بردن از احساسات مثبت، احساس اعتبار و یافتن امنیت است و به تعامل با کیفیت با همسالان خود نیاز دارند. همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، از دیدگاه روانشناسی تکاملی، داشتن دوستان برای بقای ما ضروری نیست، اما به زندگی ما کیفیت بیشتری می بخشد و می تواند به ما در یافتن خوشبختی واقعی کمک کند.

چند راهکار عملی برای افزایش اعتماد به نفس در کوتاه مدت

شناسایی آسیب های روانی نداشتن دوست صمیمی

همانطور که در ابتدا اشاره کردیم زندگی بدون دوستان امکان پذیر است. به همین دلیل بسیاری از افراد فاقد این نوع پیوند هستند و می پذیرند که وقت خود را به این ترتیب می گذرانند. درست است که این مساله در هر شخص متفاوت است. برخی پیوند خانواده یا شریک زندگی خود را کافی می دانند. برخی حتی ممکن است در تنهایی خود احساس رضایت کنند.

اما زندگی بدون دوست صمیمی نه طبیعی است و نه توصیه می شود. علاوه بر این، باید این واقعیت را نیز در نظر بگیریم که  آمار خودکشی ها در این جامعه ای که فردگرای زیاد است بیشتر می شود. بله، درست است که نداشتن دوستان به خودی خود ما را نمی کشد، اما زندگی را سخت تر می کند.

انسان ها به بر قراری روابط دوستانه و صمیمانه نیاز دارند، افرادی که می توانند به آنها اعتماد کنند تا موقعیت هایی ایجاد کنند که در آن بتوانند خود را از نظر احساسی تخلیه کنند. دوستی وجود انسان را تحقق بخشیده، به آن معنی بیشتری می بخشد و حمایتی را ارائه می دهد که چنین تأثیر مثبتی بر سلامت روان دارد.

یکی از آسیب های نداشتن دوست صمیمی، ایجاد احساس پوچی و افسردگی در افراد می باشد که در آن نارضایتی و تنهایی به طرز دردناکی افراد را می آزارد از این رو به دنبال افرادی باشید که بتوانید مسایل و احساسات خود را با آنها در میان بگذارید. به دنبال افرادی باشید که می توانید با آنها رشد کنید، بخندید و وقت بگذارید. مزایای داشتن دوست صمیمی غیر قابل محاسبه است.

چگونه صحبت کنیم تا جذاب تر به نظر برسیم؟

مردم اغلب می گویند کیفیت روابط اجتماعی ما از آنچه در خانواده خود آموخته ایم نشات می گیرد اما نمی توان گفت این جمله کاملا درست است! برخی از افراد به دلیل والدین بدرفتار یا بی مهری ای که در  گذشته به آن ها آسیب زده است و هنوز نتوانسته اند “خانواده” واقعی را که بر اساس پیوندهای دوستی بنا شده باشد پیدا کنند. حتی گاهی اوقات، برعکس اتفاق می افتد. داشتن یک خانواده دوست داشتنی، در همه موارد تضمین نمی کند که ما می توانیم به دوستی های محکم برسیم.

از طرف دیگر، و فراتر از همه اینها ، هیچ کس نمی تواند انکار کند که دوستان خوب به زندگی ما رنگ می بخشند. برخلاف خانواده، امکان دارد که دوستان، به همراهانی تبدیل شوند، گنجینه های غیر منتظره ای که در یک زمان مشخص از زندگی ما یا حتی گاهی برای همیشه با ما سفر می کنند.

درست است که برخی از دوستان می آیند و می روند. برخی از آنها دوستی های دروغین و برخی دیگر واقعی دارند، اما همه آنها می توانند به طریقی یا روش هایی جدا از خانواده ما را به افراد بهتری تبدیل کنند.

برخی از افراد، به دلیل کمبود مهارت های اجتماعی یا ناامیدی در زندگی خود، مدت طولانی بدون دوست بوده اند. بنابراین، سوال این است که نداشتن دوست صمیمی از لحاظ روانشناسی چه آسیب هایی به فرد می رساند؟

زندگی بدون دوست امکان پذیر است زیرا در جامعه ای به طور فزاینده فردگرا زندگی می کنیم. بله، زندگی بدون دوستان کاملاً ممکن است. نتایج بدست آمده از تحقیقاتی که توسط دکتر ملیکا دمیر و دکتر اینگرید دیویدسون در دانشگاه آریزونا انجام شد، موضوع جالبی را نشان داد، آنها کشف کردند که، در واقع، دوست صمیمی به ما کمک می کند تا حس خوشبختی را تجربه کنیم. با این حال، این عامل برای کل افراد مهمترین بخش نیست.

یکی از مهمترین عوامل خوشبختی ارضای نیازهای اساسی و همچنین احساس رقابت پذیری است. اما احساس استقلال، داشتن جنبه های اساسی مانند غذا، کار، مسکن یا حتی داشتن یک شریک زندگی مطلوب نیز از عوامل احساس خوشبختی است. ما می توانیم عامل دیگری را به این عوامل خوشبختی اضافه کنیم : که به آن “روابط سیال( liquid relationships)” گفته می شود.

همانطور که Zygmunt Bauman ، فیلسوف و جامعه شناس می گوید، جامعه به طور فزاینده ای فردگرا شده است. این باعث می شود که افراد نسبت به پیوندها و تماس ها شکننده تر، غیر قابل اعتماد و حتی گریزان باشند. دوستان می آیند و می روند و بندرت دوام می آورند. اگرچه این می تواند نارضایتی ایجاد کند، برخی از افراد به آن عادت می کنند.

مردم باید حداقل به ابتدایی ترین تعاملات اجتماعی روزانه دسترسی داشته باشند. گفتگو با همکاران در محل کار و مکالمه با همسایگان و یا با کارمند فروش در فروشگاه محلی از جمله تعاملات اجتماعی روزانه در دسترس می باشد.

این تعاملات اجتماعی روزانه باعث می شود که احساس خوبی داشته باشیم، حتی در حدی که بسیاری از افراد نیازی به ادامه این تعاملات ندارند. آنها نمی خواهند و به دنبال تحکیم روابط مستحکم نیستند که به دوستی واقعی تبدیل شود.

بنابراین، این نوع تعاملات سطحی برای مردان و زنان خاصی کافی است. این افراد با خیال راحت می توانند بگویند که واقعاً می توان بدون دوست زندگی کرد.