یک خواهر و برادر کم توان ذهنی که ساکن قزوین و تنها بازماندگان خانواده ای هستند که همه اعضای آن دارای معلولیت بوده اند از سوی نهاد دولتی و حمایت گر مانند بهزیستی شناسایی نشده و با داشتن به ترتیب بیش از 40 و 60 سال سن هیچ حمایتی دریافت نکرده اند.
این خواهر و برادر کم توان ذهنی تا چند روز پس از مرگ برادرشان از او در خانه نگهداری و تلاش می کردند به جنازه او آب و غذا بدهند. تا این پس از چند روز یکی از همسایه ها که گاهی برای آن ها غذا می آورد به خانه می آید و متوجه این موضوع می شود.
برادرش طاووس درباره مرگش می گوید: سه روز بود وسط هال افتاده بود و با چشم باز فقط سقف را نگاه می کرد رویش پتو کشیدم تا سردش نشود. صبح ها هم در دهانش دو تا لقمه کوچک می گذاشتم کمی هم چای در گلویش می ریختم که از دهانش خارج میشد.
